پارک فومن

شهرستان فومن، شهر مجسمه های ایران و یکی از زیباترین نقاط استان گیلان است که گردشگران آن را با طبیعت سرسبزش می شناسند.

پارک فومن جدای از فضای سبز و لوازم تفریحی که عموم پارک ها دارند، بیشتر بخاطر وجود مجسمه های چشمگیر محبوب است که شادمانی و فرهنگ مردم و بازی های محلی و قدیمی این منطقه را به نمایش گذاشته است.

در محوطه این پارک قدیمی (در ۹۰۰ متری مرکز فومن) که تفرجگاه دلپذیری برای میهمانان و مسافران این شهراست، مجسمه های بزرگ و توخالی از میوه های گوناگون مانند سیب، هلو، انار و موز نیز وجود دارد که سایبانی مناسب برای کودکان است. بزرگی پارک فومن در کنار درختان زیبا و سر به فلک کشیده همراه با وسائل بازی مفرح و متفاوت از جمله امکانات آن است.

مجسمه های فومن
طبق کتاب "سرزمین فومنات" نوشته کیوان پندی، مجسمه های فومن طی سالهای ۱۳۵۶-۱۳۵۴ در زمان "نصرت الله فرهی" شهردار وقت ساخته شده و بیشتر آنها در محدوده پارک فومن که پارک کودک خوانده میشود، نصب شده اند. هر یک از این مجسمه ها نماد و سمبلی از فرهنگ و آداب و رسوم این منطقه بشمار میروند.

مجسمه ‌های چهار دختران، نمادی از تلاش زنان روستایی و کشاورز این منطقه است که هرکدام در دستان خود چهار محصول و سوغات عمده فومن از جمله برنج، چای، کلوچه سنتی و توتون را به همراه دارند.

مجسمه‌ های شاد و خندان کودکان در محوطه پارک کودک فومن نشانگر، شادی و شادمانی مردم و بازی های محلی و قدیمی این منطقه هستند.

مجسمه‌ های بزرگ و تو خالی میوه‌ های گوناگون مانند سیب، هلو، انار و موز نیز وجود دارد که سایبانی مناسب برای کودکان است.

مجسمه شکاربانان، که در ابتدای راه فومن به ماسوله با تفنگی در دست و مرغابی بر دوش نصب شده، سمبل شیوه زندگی و شکار پرنده در میان اهالی این مرز و بوم است.

مجسمه آناهیتا که سمبل آب و پاکی است، از مجسمه های نادر محسوب می شود. آناهیتا بانوی برومند در میان مجسمه های فومن که هر کدام نمادی را به تصویر می کشند، به اسطوره های بسیار دور ایران بازمی گردد. در آیینهای ایران باستان آناهیتا الهه همه آبهای روی زمین است و اقیانوس کیهانی از او سرچشمه می گیرد.
آناهیتای فومن سالیان سال است مشعل به دست، سوار بر درشکه ای که دو اسب سفید آنرا میکشند، در میدان شهدای فومن رو به سوی ماسوله می تازد.

خالق مجسمه های فومن
مرحوم استاد حاج اسماعیل ارژنگ از چهره های برجسته و ماندگار هنر مجسمه سازی در تاریخ معاصر ایران است. این هنرمند نام آور بعد از اتمام تحصیلات و آموختن هنر مجسمه سازی در آسمان هنر ایران درخشید و از آن پس آثاربه یادمانی ازخود به یادگار نهاد که بعضی از آنها در داخل کشور و شماری درخارج از کشور در موزه هایی چون لوور پاریس نگهداری می شود. استاد ارژنگ در شهر مشهد در خانواده ای زاده شد که اغلب از هنرمندان عصر خود بودند. پدرش مرحوم استاد غلام رضارحیم زاده ارژنگ (متوفای ۱۳۴۰) که اصالتا” از اهالی قفقاز و از مهاجرین دوره قاجاربود، بنیان گذار «مجسمه سازی»در ایران به شمار می رفت و استاد ارژنگ نیز ابتدا این هنر را از دستان پدر آموخت و بعدها هم راهش را ادامه داد و در طول ۷۷سال فعالیت خود آثار فاخری را پدید آورد. وی اولین کتاب آموزشی الگوی نقاشی را در ایران تهیه نمود و شیوه قلم زنی نقش برجسته روی ورق فلز را نیز بنیان گذارد. علاوه براین مجسمه هایی را طراحی کرده و ساخت که از جمله آنان می توان مجسمه گُشتاسب در میدان حُر تهران، حجاری سنگی عدالت انوشیروان ساسانی در بدنه کاخ دادگستری تهران، مجسمه میرزاکوچک جنگلی در خانه اش واقع در استاد سرای رشت و همچنین مجموعه مجسمه های شهر فومن را نام برد که درنیمه اول دهه پنجاه در دوره شهرداری مرحوم نصرت الله فرهی (۱۳۸۶-۱۳۱۰) ساخته و نصب شدند و چندی بعد همان مجسمه ها شهرفومن را به «شهرمجسمه های ایران » ملقب کردند. حاج اسماعیل ارژنگ متولد سال ۱۲۹۹ در اسفندماه ۱۳۸۹ دارفانی را وداع گفت.

منابع:
sarina724.com
shabestan.ir
hamgardi.com
irna.ir
dana.ir
namnak.com
cloob.com