روستای اینی

روستای اینی نام محلی (اینی کندی) از توابع دهستان اینی؛ بخش مرکزی و یکی از روستاهای پرجمعیت شهرستان گرمی می باشد. اگر نگاهی به تاریخچه مختصر این روستا داشته باشیم وبه چندین سال قبل برگردیم در می یابیم که ساکنان اولیه این روستا عشایر بوده اندو همیشه از ییلاق به قشلاق (سردسیروگرمسیر) و بالعکس درحال کوچ بوده اند. ییلاق (سردسیر) آنها دامنه های کوهستانی و مراتع روستای اینی بوده وقشلاق آنها دهکده ای به نام شوردرق (شوردره کندی) بوده که درباره این ده توضیحات بیشتری می دهیم: این ده در هفت کیلومتری شهرستان گرمی و در مجاورت راه ارتباطی گرمی به بیله سوار و پارس آباد و نزدیکی روستای (هاچاکند) واقع شده است. اگر بخواهیم موقعیت دقیق این روستا را بیان نماییم، از سمت شمال  به روستای (شکراب) از سمت جنوب به روستا های (کله سر)، از سمت شرق به روستاهای (قزل گونی-شکرلو- سیدلر- نقاره) و از سمت غرب به روستاهای (هاچاکند-ساری نصیرلو ) محدوداست. تقریبا  صد سال پیش هیچ گونه زمین زراعی در این روستا وجود نداشت یعنی کل زمین های این روستا زمین بایر بود. بعدها زمینهای منطقه توسط اهالی از مالک خریداری شده است.

روستای اینی دارای جاذبه های گردشگری متعددی است. برای آشنایی بیشتر به معرفی برخی ازجاذبه های گردشگری روستا و منطقه میپردازیم.

اینی قالاسی

در روستای اینی در بالای قله ای که شیب تندی دارد مکانی است که به وسیله دیوارهایی محصور شده است  و در داخل آن حوضهای آبی خودنمایی می کند. زمین این محل پر از آهک و برخی مصالح ترکیبی دیگر است این محل را مردم منطقه سالهاست با نام قلعه می شناسند هرچند مشخص نیست که قلعه در چه زمانی ساخته شده ولی در دامنه این قلعه و محل فعلی روستاهای اینی  آبادی هایی وجود داشته که یکی از مهمترین آنها دیگه بر بوده پس مشخص می شود که قلعه متعلق به این شهر و آبادی های اطراف بوده است . قلعه اینی دارای سه حوض بوده که عمقشا ن از 2 متر تا 40/3 متر می باشد و طول و عرض هر کدام هم به ترتیب حوض شرقی 50/3×20/4 متر می باشد . در اطراف قلعه به مقدار قابل توجهی سنگهای تراشیده، ملات ساروج، سفالهای شکسته، تکه آجر، و آجر صاف و....پراکنده اند. در سمت جنوب غربی قلعه قبور تاریخی زیادی وجود دارد که در سالهای اخیر اغلب مور تجاوز حفاران غیر مجاز قرار گرفته اند. خود قلعه و ارتفاعات اطراف آن از نظر شکل ظاهری به قلعه بابک کلیبر شباهت زیادی دارد.

دیگه بر  (شهر باستانی)

شهر دیگه بر (دیگه بار، دیگ آوار) این منطقه در دامنه کوه شین آوار ودر قسمت شمال غربی روستای فعلی اورتا اینی و در جنوب روستای قوزلو  در مکانهایی که امروزه دیگه ور ،قارغادولانماز، بولانی و جین لو دره نامیده می شود قرار داشته است. این مکان امروزه تبدیل به اراضی کشاورزی شده ولی اغلب اهالی از وجود دیوارهای سنگی در این محل سخن به میان می آورند. در دهه های اول قبل از انقلاب که کار حفاری های غیر مجاز به صورت یکی از مشاغل  مردم منطقه در آمده بود ه این شهر و قبرستانهای اطراف آن بارها وبارها مورد تجاوز حفاران غیر مجاز قرار گرفته و اشیاء گوناگونی چون مجسمه، عتیقه جاتی از آن به غارت رفته است . در منابع چیزی در مورد این شهر یافت نشده و آنچه باقی است سخنانی است که سینه به سینه از گذشتگان  رسیده است که همه حکایت از امنیت این شهر و اخلاق و رفتار خوب و صمیمی  مردم آن دارد. گویا در منابع (جغرافیایی- تاریخی) شوروی سابق نام آن ثبت شده که نیاز به تحقیق بیشتری دارد.

اسماعیل بلاغی

یکی ازچشمه های زیبا ودیدنی است که آب گوارا دارد.

یخچال طبیعی اینی:

این غار در شمال روستای  اینی علیا و در کوه گزرون واقع میباشد یعنی حدود یک کیلومتری این روستا قرار دارد.

تنها مطالبی که میتوان در مورد این پدیده خدادادی در این روستا نوشت این است که شما میتوانید در یک روز  گرم وارد این غار شوید و دمایی متفاوت با دمای بیرون یعنی در حد صفر درجه را تجربه کنید.در ده سال قبل امکان ورود به داخل این یخچال وجود داشت اما به دلیل زلزله هایی که در این منطقه رخ میدهد دهانه ورودی ان کوچک شده است.

طبق شواهد و حرفهای بزرگان و ریش سفیدان این منطقه این غار یا همان یخچال طبیعی دراری دو دهلیز مجزا بوده است.

در قدیم بدلیل عدم وجود یخچال  و لوازم خنک کننده در فصل تابستان از یخ این مکان استفاده می نمودند و به دلیل عدم وجود آگاهی و دانش لازم این مکان را یک معجزه میدانستند و هنگام داخل شدن در آن تکه ای نان یا اشیاء دیگر در این مکان قرار میدادند. به ادعای چندتن از اهالی دو مار سفید و بزرگ در این مکان دیده شده اند، که شاید این نان گذاشتن و غیره برای این باشد که خود را از گزند مار ایمن نگاه دارند.

کوه آیدین چالان:

این کوه در قسمت شمالی روستا و چسبیده به کوه قله میباشد. دلیل اصلی نامگذاری این مکان به این خاطر میباشد که فردی به نام آیدین در زمان قدیم (حدودا پنجاه یا شصت سال پیش) علفهای خودرو این کوه را با (دریاز و داس) درو کرده و بعنوان آذوقه دام برای فصل سرما و زمستان ذخیره میکرده است به همین دلیل (آیدین چالان) نامگذاری شده است. قسمت سیاه رنگ یا همان خاک بدون علف  این کوه  از زمان حمله روسها به ایران یا به قول محلی از زمان (نیخولوف) به یادگار مانده است زمانی که نجف قلی خان با توب به این نقطه شلیک کرده است. از آن موقع به بعد این نقطه پوشش گیاهی خود را از دست داده است. قسمت های مهم این کوه عبارتند از 1- (باش یول) به معنی راه بالایی است  از انجایی که طرف پشتی این کوه از صخره سنگهای بزرگ تشکیل شده است و بغیر از این راه هیچ راه ارتباطی به کوه (گزرون) و (کوه بزداغ)  که همان یخچال طبیعی است وجود ندارد تنها راه ارتباطی این کوه به (کوه بزداغ ) و کوه (گزرون) میباشد. 2- (اورتا یول) به معنای راه وسطی میباشد. در قسمت وسطی این کوه و بالای صخره های سنگی قرار دارد. به عبارت دیگر راه میانبری برای رفتن به کوه های (گزرون) و (بزداغ) میباشد که عرض آن حدود 30 یا 40 سانتی متر میباشد و فقط امکان رفت و آمد انسان وجود دارد. 3- (قره قوش اوچن): در سمت چپ این کوه صخره عظیمی رو به کوه گزرون وجود دارد. بلندی این صخره حدود 40 متر میباشد.

جنگل  تفریحی اینی

این جنگل به مساحتی ده هکتار می باشد که دارای طبیعت گوناگونی می باشد.

آداب و رسوم:

روستای اینی همه ساله در روز ششم محرم میزبان عزاداران حسینی می باشد که از گوشه و کنار خاک پاک ایران زمین گرد هم می آیند و در مسجد غریبان تجمع میکنند.

موقعیت جغرافیایی و مکانی روستا:

روستای اینی در ۳۸ درجه و ۵۹ دقیقه عرض جغرافیایی و ۴۸ درجه و ۹ دقیقه طول شرقی واقع شده‌است. فاصله این روستا از شهر گرمی حدود ۱۰ کیلومتر است. روستای اینی در مرز ایران با جمهوری آذربایجان واقع شده‌است. روستای اینی از شمال به جمهوری آذربایجان، از جنوب به روستای قوزلو (مغان)، از شرق به روستای آلایله و بی اره و از غرب به روستای چلک متصل است.

منابع:

• میراث فرهنگی استان اردبیل
• ayparabiruldoz.blogfa.com
• yurduminikandi.blogfa.com
• fa.wikipedia.org
• reza2424.mihanblog.com