باغ شمس تبریزی به مساحت ده هكتار در دل شهر تبریز و در کنار باغ پارک بانوان چایکنار، ساخته شده است. این پارک یکی از زیباترین پارکهای کشور محسوب میشود که استفاده از معماری سنتی و معماری ایرانی سرلوحه کار ساخت این پارک بوده است. یکی از مهمترین کارهای انجام شده که نشان دهنده استفاده از معماری سنتی ایرانی دارد استفاده از حوضها و آبروهای سنتی با صدای شرشر آب و آلاچیقهای فراوان چوبی و بتنی ساخته شده در سرتاسر پارک میباشد که صفای پارک را چند برابر کرده است. پارك شمس تبریزی با تملك و احیای باغ های در حال تخریب بخش وسیعی از منطقه چایكنار تبریز ساخته شده و برای ساخت امكانات موجود در این پارك بیش از ۲۷۰ میلیارد ریال هزینه شده است.
در این پارک انواع درختان میوه مثل گلابی و سیب وجود دارد. آلاچیق ها و آتشدانها برای استفاده مسافران فراهم شده است. این پارک یکی از پارکهای مسافر تبریز نیز محسوب میشود.
در فضای درونی پارک، مجسمه شمس روی پایه ای‌کوتاه با چرخشی در اجزای آن نصب شده است. مجسمه شمس سه متر و هشتاد‌سانتی‌متر بلندی دارد. این مجسمه، مردی در حالت شیدایی و شوریدگی را نشان می‌دهد. ردا و روپوش بلند صوفیان سده های ششم و هفتم قمری از شانه مجسمه آغاز و روی پایه مجسمه گسترده شده است. هر دو پای شمس از زمین کنده شده و در حال شور و شیدایی در بالاتر از زمین قرار دارد. بنظر می‌رسد مجسمه ساز، تصویر خیالی صوفیان و رقصِ سماء آنها و شخصیتِ آسمانی شمس را در نظر داشته است. در مجسمه، شمس با دست راستش قسمت سینه پوش جامه را پاره می‌کند تا قلبش را از پوشش زمینی رها سازد. این حالت گوشه «جامه دران» در دستگاه هایِ بیات ترک، دشتی، افشاری و اصفهان در موسیقی سنتی ایران را نیز تداعی می‌کند. دست چپ شمس به گرهِ گیسوان در کاکلِ سر چنگ زده است تا نشانی از شعر مولوی باشد: رقصی چنین میانه میدانم آرزوست. طرح ایستاده این مجسمه را هنرمند بزرگ آذربایجان، استاد داود مستوفی ساخته است.
منابع:
seeiran.ir
negahmedia.ir
tabrizmodern.ir
اطلاعات شخصی
