نام: قُروه

وجه تسمیه: مطمئن ترین ریشه یابی نام شهر قروه، برگرفته از گل وا بوده و به محلی اطلاق می‌ شد که گل در آن زیاد بوده و با اندکی بارندگی گل به وجود می ‌آمد. قروه معرب کلمه فارسی میانه (گوربگ) بوده و مرکب از (گروگور) یعنی دشت و صحرایی هموار است و از این جهت است که (گور) با (بگ) به معنی خدا که برروی هم گوربک یعنی دشت خدا است بکار رفته است.

نام قدیمی: اسفند آباد

استان: کردستان

تاریخچه: در شهرستان قروه ۱۶۵ اثر تاریخی به ثبت میراث فرهنگی کشور رسیده است که نماد تمدن کهن مردم این شهرستان است. عوامل‌ موثر در پیدایش‌‌ شهر قروه، چمه‌ جوشان‌ در شمال‌ آن‌، رودهای‌ متعدد و دشتی‌ حاصل‌ خیز‌ است‌ كه‌ تا قرن‌ ها موجب‌ حیات‌ آن بوده و‌ به‌ صورت‌ آبادی‌ كوچکی‌ درآمده بود. بعدها قرار گرفتن‌ در مسیر راه‌ ارتباطی‌ شرق‌ به‌ غرب‌ سبب‌ توسعه‌ آن‌ شد. محدوده کنونی شهرستان قروه از قرن نهم به بعد به قلمرو علی شکر معروف بوده است. علی شکر از امرای جهانشاه میرزا قراقویونلو بوده است و بلوک اسفند آباد شهرستان قروه کنونی در دوره حکومت قراقویونلوها به همدان تعلق داشته است. قلمرو علی شکر در زمان کنون پسر بلافصل اردلان که حاکم کردستان در سالهای ۶۰۶ تا ۶۲۶ ه. ق بوده است به کردستان الحاق شده است.

تقسیمات کشوری: این شهرستان دارای پنج مركز شهری، چهار بخش، سیزده دهستان و 241 آبادی دارای سكنه است.

موقعیت جغرافیایی: این شهرستان در جنوب شرقی استان قرار گرفته، از شمال به بیجار، از جنوب به کرمانشاه، از شرق به همدان و از غرب به سنندج محدود شده است. شهر قروه‌، مركز این‌ شهرستان‌، در فاصله 93 كیلومتری‌ جنوب شرقی‌ سنندج‌ و در مسیر همدان‌ ـ سنندج‌ قرار دارد. قروه منطقه‌ای است کوهستانی که بین ۴۷ درجه و ۴۸ دقيقه طول جغرافيايی و ۳۵ درجه و۱۰ دقيقه عرض جغرافيايی قرار گرفته است.

آب و هوا: قروه دارای زمستان بسيار سرد با برف های سنگين و تابستان نسبتاً خنک است. قروه در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده و اغلب کوه‌ های پیرامون آن در بیشتر ماههای سال پوشیده از برف‌ است.

مساحت: ۲۴۳۰ كیلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: ۱۹۰۰متر

کوهها: شهرستان قروه دارای ارتفاعات بسیاری است که مهمترین آنها عبارتند از كوه پریشان٬ بدر٬ پنجه علی، ابراهیم عطار، یوسف سیاه، شعبان کچل، خرسه ریه، سه زرده که مهمترین آن کوه بدر و پریشان است.

رودها: رود شور مهم ‌ترین رود قروه بوده و آب این رود به همراه سایر رودهای منطقه به قزل ‌اوزن می ‌ریزد. از سایر رودهای قروه می ‌توان اوزون، تلخه‌ رود، طهماسب‌ قلی و قره ‌چای را نام برد.

اقتصاد: مردم این شهرستان به کشاورزی و دامپروری اشتغال دارند. قروه دارای معادن سنگ و طلا است. یک شرکت استرالیائی بنام ریوتینتو در مهر ۱۳۸۴ از کشف یک معدن بزرگ طلا در غرب قُروه و در منطقه داشکسن (ساری گونی) خبر داده اعلام کرد می‌ تواند با مشارکت در این پروژه، تولید طلا را در ایران تا پنج برابر افزایش دهد، و در دوازده تا هجده سال بعد نیز، بطور متوسط چهار میلیون تن سنگ معدن طلا در سال استخراج کرد. این شرکت استرالیائی هفتاد درصد از شرکت زرکوه را در اختیار دارد. زرکوه این معدن جدید را کشف کرده است. تنها 30 درصد از سهام باقیمانده متعلق به ایران است! همچنین قُروه دارای معادن مهم سنگ است که تأمین کننده سنگ‌ های ساختمانی منطقه و کشور است. مهمترین سنگ های تزیینی معدنی قُروه چینی سفید، کریستال، و گرانیت می باشند. شهر قُروه همچنین دارای سه شهرک صنعتی آونگان، دلبران و سه راهی میهم است.

محصولات: از مهمترین محصولات کشاورزی دشت قروه می توان به گندم، جو، سیب زمینی، چغندر، انگور، یونجه، انواع صیفی جات اشاره نمود.
 
فرهنگ و آداب و رسوم: ارتباط با شهر همدان از یک سو و تأسیس تشکیلات اداری تابع استان کردستان از سویی دیگر موجب گردیده که فرهنگ محلی از آمیختگی فرهنگ آذری و کردی به وجود آید.

جمعیت: جمعیت این شهرستان بر طبق سرشماری سال ۱۳۹۰، برابر با ۱۳۶٬۹۶۱ نفر بوده است.

زبان محلی: مردم شهرستان قروه به دو زبان تركی و كردی تكلم میكنند.

جاذبه های گردشگری: پل فرهادآباد، صخره های تاریخی فرهادتراش، حمام قصلان، امامزاده سید جلال الدین، آرامگاه شیدای نازار، سراب، خالصه, پارک رضوان، سنگ سیاه، مانگاودول و سیفه، چشمه وینسار, سرانجیک, باباگرگر و...

سوغاتی و صنایع دستی: معرق و منبت کاری، چرم سازی، تراش سنگ های نیمه تزئینی و نیز سنگهای تزئینی، سفال گری، حجاری سنگ، کوردی دوزی، گلیم بافی و کلاش دوزی

غذای محلی: شوربا (آبگووشت)، ترش شوربا، کوتمه، خورش بادمجان، خورش قیمه، رشته پلو، آش ترش، آش کشک، آش دوغ، یونجه و پیاز و...

بهترین زمان بازدید: بهار و تابستان

منابع:
فرمانداری قروه
شهرداری قروه
fa.wikipedia.org
mehrnews.com
parvizm.persianblog.ir