نام: حاجی آباد

استان: هرمزگان

تاریخچه: به دلیل نزدیکی و ارتباط با یکی از کهن‌ ترین شهرهای ایرانی (داراب و فسا) تحت تأثیر این ناحیه بوده و تاریخ آن با حوزه دارابگرد باستانی در ارتباط بوده است. چنانکه به دنبال فتح این منطقه توسط اعراب، حاجی‌آباد نیز فتح شد. حاجی‌ آباد دهی از دهستان ‌های بخش سعادت‌آباد بندرعباس به شمار می‌آمد، اما به دلیل شرایط مناسب آب و هوایی و همچنین واقع شدن بر سر راه تجاری که از خلیج‌ فارس به نواحی مرکزی ایران امتداد می‌ یافت، رونق و اعتباری ویژه کسب کرد و تبدیل به یکی از مراکز اصلی سکونت شد که بعدها نام خود را به تمامی منطقه وسیعی که امروزه به این نام خوانده می شود، تعمیم داد. حاجي آباد در ۱۳۷۲ به شهرستان تبدیل شد.

تقسیمات کشوری: این شهرستان شامل سه شهر به نام های (حاجي آباد، فارغان، سرگزاحمدي) و سه بخش به نام هاي (مركزي، احمدي، فارغان) مي باشد.

موقعیت جغرافیایی: حاجی آباد در شمال استان هرمزگان قرار دارد. از شمال به شهرستان سیرجان (استان کرمان) و از شرق به بخش وکیل آباد (استان کرمان)، از غرب به شهرستان داراب (استان فارس) و از جنوب به بخش فین (شهرستان بندرعباس) محدود است. حاجی ‌آباد در مسیر ترانزیتی کشور واقع شده است و محور اصلی جنوب به شمال کشور از این شهر عبور می کند.

آب و هوا: حاجی ‌آباد تابستان‌ های گرم و خشک و زمستان‌ های نسبتاً سردی دارد. البته دوره گرما در حاجی ‌آباد به دلیل نزدیکی به استان کرمان نسبت به بقیه شهرهای هرمزگان کمتر است. اطراف شهر حاجی‌ آباد را کوه احاطه کرده است. درجه حرارت هوا در تابستان بیش از 40 درجه سانتی گراد است و در زمستان تا 1/5- درجه سانتی گراد می رسد.

مساحت: ۷/۱۰۹۵۵ کیلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: ۱۲۰۰ متر

محصولات و پوشش گیاهی: محصولات باغی این شهرستان عبارتند از: خرما، لیموترش، نارنگی، پرتقال، انجیر، زیتون، انگور، لیموشیرین و اغلب درختان مناطق سردسیر و گرمسیر. از آن میان لیموترش، نارنگی و لیموشیرین مناطق فارغان، احمدی، سیاهک و سیرمند شهرت بسیار زیادی دارد. صیفی جات حاجی آباد هم مرغوب و هم برای کشاورزان و سرمایه گذاران در تولید کشاورزی فوق العاده سودآور است . این محصولات و غلات شامل: جو، ذرت، هندوانه، خیار، گوجه فرنگی، سیب، پیاز، طالبی، گرمک و کمی هم حبوبات می باشد . همجنین درختان و گیاهان کوهی و دارویی نیز در این شهرستان قابل توجه سرمایه گذاران است. از آن میان می توان به کنارهای چندساله دارای میوه زالزالک اشاره کرد. دیگر درختان کوهی عبارتند از: بادام وحشی، گیش، بید و درختان مورت، خیزران و کهور. گیاهان دارویی شامل: گل بومادران، کلپوره، آویشن، گون و ... میباشد.

فرهنگ و آداب و رسوم: شهرستان حاجی‌ آباد به لحاظ فرهنگی از دو فرهنگ متفاوت کرمانی و هرمزگانی تشکیل شده است که این خود از ظرفیت ‌های بالای فرهنگی این شهرستان حکایت دارد. با نگاهی به جنوب شهرستان حاجی ‌آباد می بینیم که گویش و پوشش هرمزگان در آن بیشتر نمایان است و نیمه شمالی این شهرستان بیشتر تحت تأثیر استان کرمان قرار دارد.

جمعیت: جمعیت شهرستان حاجی‌آباد طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۸۵، برابر با ۶۴٬۸۹۷ نفر بوده ‌است.

زبان محلی: برخی گویش و پوشش خاص هرمزگانی و برخی نیز گویش کرمانی دارند.

جاذبه های گردشگری: قلعه تاریخی حاجی‌ آباد، قلعه های سایر روستاهای این شهرستان مانند فارغان و نسا، آبشارتزرج در روستای تزرج، روستاهای زیبای دهنه بخوان و دهنه میمند که اهالی این منطقه در دل کوه درختان مرکبات کاشته‌اند و از اب و هوای بسیار مطبوعی برخوردار است، همچنین چشمه ‌های آبگرم شامل آبگرم دهشیخ که ابگرم معدنوئیه در آن سالانه گردشگران زیادی را به خود جلب می‌ کند و روستای نمونه گردشگری بخوان، آسیاب های آبی حاجی آباد از جاذبه های گردشگری این شهرستان هستند.

سوغاتی و صنایع دستی: سوغات شهرستان حاجی‌ آباد خرما و مرکبات است. قالی بافی، شیریکی پیچ (نوعی گلیم)، چادر شب بافی، سبدبافی و حصیربافی از صنایع دستی این شهرستان میباشند.

غذای محلی: لای برنجی، آبگوشت، تاس کباب، آبگرمو، مژگو، کباب، نان مهیاوه، آب بنه، و ...

بهترین زمان بازدید: اواخر زمستان

منابع:
استانداری هرمزگان
fa.wikipedia.org