نام: جاسک

نام قدیمی: بدیس یا بادیس، جاشک، کارپل، کفشک

استان: هرمزگان

تاریخچه: موقعیت طبیعی این شهرستان آنرا عهده‌ دار نقش‌ های تاریخی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خاصی نموده است. در دوره هخامنشی به این منطقه بدیس یا بادیس گفته می شد و بندری آباد و پر جمعیت بود. در دوران پارت ها و ساسانیان مرکز بارگیری کالا و داد و ستد و استراحت بازرگانان شناخته می شد. انگلیسی ها در سال 1614 میلادی از آن به عنوان بندر تجاری استفاده می کردند. اولین تجارت خانه شرکت کمپانی هند شرقی در سال 1619 میلادی در جاسک تاسیس شد. در سال 1864 میلادی انگلیس برای گسترش نفوذ و استحکام مواضعش، خطوط تلگراف و کابل زیر دریایی بین ایران و هند را در مسیر گوادر ـ جاسک ـ بندرعباس ایجاد کرد. علاوه بر اهمیت این بندر به عنوان یک مرکز بازرگانی دریایی، در دوران بسیار قدیم یکی از کانون های معتبر آیین میترا بوده و معبدی به نام آناهیتا نیز در آن باقی مانده است.

تقسیمات کشوری: از لحاظ سياسي شهرستان جاسك بر اساس آخرين تقسيم بنديها داراي دو بخش (مركزي و ليردف) و مشتمل بر پنج دهستان: جاسك كهنه، سورك، گابريگ، گنگان و پیوشک  است.

موقعیت جغرافیایی: این شهرستان در کرانه دریای عمان و شرق تنگه هرمز واقع شده است. از شمال به شهرستان منوجان و میناب، از شرق به چابهار، ازغرب به دریای عمان و میناب، از جنوب به دریای عمان محدود می شود. از آن جا که سه طرف آن را آب های آزاد احاطه کرده اند، به صورت یک شبه جزیره درآمده است و در 25 درجه و 37 دقیقه عرض شمالی و 47 درجه و 47 دقیقه طولی شرقی قرار گرفته است. فاصله اش تا مرکز استان 325 کیلومتر است.

آب و هوا: جاسک آب و هوای گرم و مرطوب دارد که تحت تاثیر آب و هوای بیابانی و نیمه بیابانی است. بیشترین دمای هوا در تابستان 41 درجه سانتی گراد و کمترین آن در زمستان به 14 درجه سانتی گراد می رسد.

مساحت: ۲/۱۶۱۳۶ کیلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: ۸/۴ متر

کوهها: شمال این شهرستان کوهستانی است. رشته کوه های بشاگرد غربی، نواحی شمالی این شهرستان را پوشانده که مهمترین قله آن، کوه سیبا است.

رودها: رودهای فصلی بسیاری در سطح شهرستان جاری هستند، مانند: جگین، گابریک، سدیج، تار، بهمدی و جاسک.

اقتصاد: مردم جاسک از راه های کشاورزی، دامداری، صیادی و تجارت امرار معاش می کنند.

محصولات: ﺗﺮﻩ ﺑﺎﺭ، ﻣﺮﮐﺒﺎﺕ، ﺗﻮﺗﻮﻥ، ﺗﻨﺒﺎﮐﻮ، صیفی جات، جو، گندم، ﺧﺮﻣﺎ، ﻣﻮﺯ ﺍﺯ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ جاسک میباشد.

فرهنگ و آداب و رسوم: نژاد مردم منطقه «بلوچ» و گويش رايج بلوچي، بشاكردي و بندري و زبان رسمي آنان فارسي است. در هنگام تولد، نوزاد را در گهواره اي در کنار مادر قرار داده و گوسفندي را ذبح مي کنند. به اين مراسم « پادامني» مي گويند. همچنين چهار گوشه اتاق زائو را به وسيله شاخه هاي درختي به نام «کرگ» آرايش مي دهند و حلوايي به نام «پرتاوي» که از روغن حيواني تهيه مي شود را به زائو مي خورانند. در چند روز اول معمولاً از غذاهاي مقوي و سرشار از ويتامين نظير «کوچکي» نيز استفاده مي شود. در روز ششم معمولاً از آرد گندم حلوايي درست کرده و ميان همسايگان توزيع مي کنند و شب ششم  را که به «ششگان» معروف است، جشن مي گيرند. معمولاً در اين شب نام گذاري نوزاد صورت مي گيرد.

جمعیت: براساس برآورد آمار سال ۱۳۸۵، جمعیت آن حدود ۷۴۰۸۴ نفر است.

زبان محلی: اغلب مردم به زبان های فارسی، بلوچی، عربی و هندی آشنایی دارند.

جاذبه های گردشگری: غار سادرمن (سادرمند)، دخمه و گورستان، اتاق های ساسانی، تلگرافخانه، امامزاده امیر دیوان، صخره های شنی، خلیج جاسک غربی و شرقی، جنگل حرا، چشمه های آبگرم پوراف، آب گرم سدیج، برج سیاه و سفید و...

سوغاتی و صنایع دستی: حصیر بافی، خرسک بافی، چنته بافی

غذای محلی: در کناره های ساحل خلیج فارس و دریای عمان، قوت اصلی مردم از دریا تامین می شود، به همین دلیل بیشترین و بهترین غذاهای محلی منطقه جاسک نیز از فرآورده های دریایی تهیه می شود. قلیه ماهی، ماهی شوری، هواری ماهی (پلوماهی) از غذاهای مورد علاقه مردم این منطقه میباشد.

بهترین زمان بازدید: اواخر زمستان

منابع:
استانداری هرمزگان
صدا و سیمای خلیج فارس
fa.wikipedia.org
rasekhoon.net