نام: گراش

وجه تسمیه: گراش، در حقیقت حالت تطور یافتهٔ «گرشه» (geresha) است و گرشه به رگه‌ هایی از سنگهای سست آهکی گفته میشود که طبقه مانند بر روی هم قرار می ‌گیرند. بنابر این با توجه به رگه‌ هایی که هم اینک نیز در«کلات» قابل دیدن است، نامگذاری بدین اسم قابل توجیه می‌ نماید.

نام قدیمی: گریش، جریش

استان: فارس

تاریخچه: گراش از نظر تاریخی یکی از مناطق مهم در جنوب استان فارس محسوب می ‌شود. تپه‌ گال که در زبان محلی به آن بئر گال گفته می ‌شود، یکی از آثار دوران قبل از تاریخ در گراش است. در گزارش کارشناسان سازمان میراث فرهنگی که جهت ثبت این تپه در فهرست آثار ملی ارائه شده است، با توجه به کشف سازه‌ هایی از خشت خام در اندازه‌ های بزرگ و در عمق ۳ متری از سطح زمین و نیز ظروف سفالی و دست ‌سازهای سنگی، قدمت تپه‌ گال و سکونت در اطراف آن، ۴۰۰۰ سال ذکر شده است. در امتداد تپه‌ گال، تپه‌ های دیگری نیز قابل مشاهده هستند که در زبان محلی به آنها جاشهر گفته می‌ شود و هنوز مورد کاوش باستان شناسی قرار نگرفته اند. وجود قلعه‌ گراش یا همایون ‌دژ بر روی کوه کلات که در مرکز شهر قرار دارد و به گواه اکثر مورخانی که به این موضوع پرداخته ‌اند، از لحاظ استراتژیکی از موقعیت بسیار مناسبی برخوردار است، یکی از جنبه‌ های اهمیت گراش در طول تاریخ است. به دلیل استراتژیک بودن قلعه‌ گراش، در دوران قاجار، سلسله ‌حکامی بر جنوب فارس و بنادر و جزایر جنوب ایران حکمرانی می ‌کردند که اغلب این حاکمان، قلعه‌ گراش را برای استقرار خود مناسب می ‌دیدند.

تقسیمات کشوری: این شهرستان شامل دو بخش مرکزی و بخش ارد و دهستانهای فداغ، خلیلی، سبزپوش و ارد است.

آب و هوا: گرم و خشک (گراش را می ‌توان از خشک ‌ترین شهرهای ایران قلمداد کرد)

مساحت: مساحت دشت گراش بالغ بر۶۲۵ هکتار می باشد.

ارتفاع از سطح دریا: حدود ۹۱۵ متر

کوهها: گراش در میان ناهمواری‌ هایی که ادامه رشته کوههای زاگرس می‌ باشد، قرار گرفته و در سمت شمالی آن ارتفاعات سه گروه، کوه تنگ نرگس و گوه چاقو در قسمت شرقی و جنوب شرقی ارتفاعات بادامی، کوه سیاه، کوه بن بش و در جنوب غربی آن ارتفاعات معروف به دره زیتون به چشم می ‌خورد.

جمعیت: ۴۷۰۵۵ نفر

زبان محلی: زبان مردم گراش اَچُمی است.

جاذبه های گردشگری: برکه کل، دژ گراش، سد تاریخی تنگ آب، سد  تنگ آب(تگ آو) این  سد در  تنگه ای به  همین  نام در جنوب غربی شهر گراش در کوه سیاه قرار  قرار گرفته  است. حسینیه سنگ آوی، مسجد آخوند، کاروانسرای  بر میر، خانه فضل الله خان، هفت برکه، حسینیه اعظم، بقعه شیخ عبدالله، کنار زیارت و...

سوغاتی و صنایع دستی: سفال گری، زری دوزی های سنتی، نی پیچی، انواع شیرینی های محلی و  فراورده های خرما.

غذای محلی: ترکی، بادنجان ماستی، سالاد کدو، پَپُلِسئ (آش نان)، کباب ماستی گراشی و...

بهترین زمان بازدید: بهار

منابع:
hesabdaran11.blogfa.com
yjc.ir
gerash.info