نام: سروستان

استان: فارس

تاریخچه: بر اساس شواهد موجود پیدایش و تکوین حیات اجتماعی در سروستان به دوران باستان به ویژه عصر ساسانی بازمی‌ گردد. وجود ده ‌ها اثر معتبر تاریخی و ظهور و درخشش مشاهیر علم و ادب در خطهٔ سروستان، تجلی دیرینگی و عمق ریشه‌ های فرهنگی و مدنی این منطقه، در تاریخ ایران زمین است. این شهرستان در سال ۱۳۸۳تاسیس شده است.

تقسیمات کشوری: این شهرستان شامل دو بخش (مرکزی، کوهنجان)، یک شهر (سروستان)  و چهار دهستان (شوریجه، سروستان، کوهنجان، مهارلو) میباشد.

موقعیت جغرافیایی: شهرستان سروستان از شمال با شهرستان خرامه، از شرق با شهرستان فسا، از جنوب شرقي با شهرستان جهرم، از جنوب با شهرستان كوار و از غرب با شهرستان شيراز همسایه است. قرار گرفتن سروستان در مسیر محورهای ارتباطی شرق - غرب و شمال - جنوب و دسترسی به استان ‌ها و شهرهای بزرگ جنوبی و شرقی و جزایر و بنادر خلیج فارس، این منطقه را به حساس ‌ترین گذرگاه جنوب کشور مبدل ساخته است.

آب و هوا: در تقسیمات اقلیم های ایران سروستان در بین منطقه گرم و خشک و گرم و مرطوب و منطقه ی سرد قرارگرفته است.

مساحت: ۴۰٬۵۳۱ نفر (۱۳۹۰)

ارتفاع از سطح دریا: ‪۱۵۰۰‬متر

اقتصاد: از لحاظ اقتصادی، منطقه سروستان قطب بزرگ کشت محصولات باغی و زراعی همچون پسته، زیتون و… بوده و در کنار آن با توسعه و گسترش مراکز صنعتی، بهره‌ برداری از منابع نفتی در آینده نزدیک، این منطقه به یکی از کانون‌ های عمده صنعت و انرژی کشور تبدیل می ‌شود. همچنین عبور دو خط اصلی شبکه انتقال گاز سراسری و شبکه فیبرنوری بر اهمیت این منطقه افزوده است.

پوشش گیاهی و محصولات: این شهرستان بیشتر دارای پوشش گیاهی علفی و دو نوع درختی و درختچه‌ ای شامل بنه، زبان گنجشک، بادام کوهی، ارس، زرشک، بلوط و … است. همچنین دارای باغهای زیتون و پسته است که بعنوان مثال می‌ توان نزدیک به ۲۰۰۰ هکتار باغ پسته در شهرستان را اشاره نمود. با توجه به رونق کشاورزی در این منطقه، سروستان یکی از تولید کنندگان عمده گندم در استان فارس به شمار می ‌رود.

فرهنگ و آداب و رسوم: از گذشته دور تا کنون عمده ‌ترین وجه تمایز منطقه سروستان با سایر مناطق، شاخصه فرهنگی آن بوده است. جمعیت سروستان از لحاظ ساختاری، ترکیبی از دو گروه فارس (بومیان منطقه) و گروه عشایری که بیشتر از مناطق اطراف در دوران مختلف به منطقه وارد شده و ساکن شده اند، می ‌باشد. عشایر منطقه بیشتر از طوایف باصری، لر و ترک هستند. از نظر شغلی درصد زیادی از مردم به کارهای خدماتی و کشاورزی مشغولند.

جمعیت: ۴۰٬۵۳۱ نفر (۱۳۹۰)

زبان محلی: فارسی و گویش محلی با لهجه سروستانی در منطقه رواج دارد.

جاذبه های گردشگری: منطقه سروستان با وجود چشم‌ اندازهای متنوع طبیعی و آثار تاریخی معتبر و جهانی، همچون کاخ ساسان، مقبره شیخ یوسف و … یکی از پایگاه‌ های عمده جلب توریست داخلی و خارجی به شمارمی رود. قلعه انگشت گبری، قلعه مخروبه برزو، عمارت پیر رباط (خانقاه قطب الدین اولیاء)، خرف خانه، شهر براته تپه تاریخی مجاور کوهنجان، شهر تاریخی پیر بیابان، حمام کوهنجان، کاروانسراهای متعدد نظیر شاه عباسی مهارلو و خیرآباد و…، قلعه‌ های گوناگون روستاهای کته گنبد، کمال‌ آباد، دولت ‌آباد، نظرآباد، سعادت آباد و… که برخی از این آثار امروزه جزء آثار ملی ثبت شده‌است و برخی هنوز ثبت نگشته ‌است از دیگر جاذبه های این شهرستان میباشند. دریاچه مهارلو مهمترین جاذبه طبیعی این شهرستان است. منطقه گردشگری چشمه تزنگ نیز مورد توجه طبیعت گردان است.

سوغاتی و صنایع دستی: هنرهای مردم منطقه از دیر باز قالی بافی، نمد مالی، کلاه بافی، ملکی دوزی، کوزه ‌گری، دولچه سازی بوده که بعضی از آنها به دست فراموشی سپرده شده‌است. کلاه نمدی، نمد، قالیچه، گبه و ملکی از سوغات این شهرستان هستند.

غذای محلی: انواع آبگوشت ها، یخنی و کلم پلو و....

بهترین زمان بازدید: بهار

منابع:
fa.wikipedia.org
sarvestanit.blogfa.com
yjc.ir