نام: شادگان

نام قدیمی: نام پیشین و فارسی شهرستان شادگان «دراک» بوده که اعراب آن را معرب کرده و «دورق» نامیدند. شادگان در دوره ای نیز به نام «فلاحیه» نامیده شده است. «سورگ» یا «سرق» نیز از نام های قدیمی این منطقه هستند ولی نام باستانی و اولیه شهر، «شادکان» یا «شادگان» بوده که با تصویب فرهنگستان وقت، این شهرستان به نام باستانی خود یعنی «شادگان» بازگردانده شد.

استان: خوزستان

تاریخچه: نام پیشین و فارسی شهرستان شادگان «دراک» بوده و ظاهرا مرکز روستای کنونی مدینه بوده است. دورق یکی از شهرهای قدیم ایران، سابقه تاریخی طولانی داشته که به تدریج ویران شد و از میان رفت. سورگ، سورق و یا دورق پایتخت پادشاهان الیمیائی خوزستان و همان سولوک قدیمی و کهن بوده است. شادگان در دوره ای نیز به نام «فلاحیه» نامیده شده است. شادگان که بخشی از شهرستان خرمشهر محسوب میشد، در سال ۱۳۵۸ بعنوان شهرستان معرفی شد.

تقسیمات کشوری: این شهرستان از دو بخش مرکزی و خنافره تشکیل شده است.

موقعیت جغرافیایی: جنوب این شهرستان به خلیج فارس راه دارد. این شهرستان از شمال به شهرستان اهواز، از خاور به شهرستان بندر ماهشهر، از باختر به شهرستان خرمشهر و از جنوب به شهرستان آبادان محدود است. از آن جا که ناحیه دورق (شادگان) به صورت جزیره ای است که دور‌تا دور آن را باتلاق، نهرهای بسیار، نخلستان، پوشش گیاهی، جنگل و نی زار فرا گرفته از راهزنان و غارت گران مصون مانده و به محل امنی تبدیل شده است.

آب و هوا: آب و هوای شادگان گرم و بیابانی است.

مساحت: ۳۱۹۷ کیلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: حدود ۵ متر

رودخانه ها: دو رود مهم کارون و جراحی از شادگان عبور میکنند.

کشاورزی: فعالیت عمده مردم این منطقه کشاورزی است. شهرستان شادگان دارای بیش از ۵۷۰۰۰ هکتار اراضی قابل کشت است، ولی به دلیل خشک شدن رودخانه جراحی تنها نیمی از این اراضی قابل کشت است. آب و هوای گرم و مرطوب شهرستان شادگان سبب رواج محصولات گرمسیری در این ناحیه شده ‌است. گندم، خرما و برنج، صیفی جات از عمده ‌ترین محصولات کشاورزی منطقه به شمار می‌ روند. در شادگان و پیرامون آن نخلستان ‌های گسترده ‌ای وجود دارد. سالانه حدود پنجاه هزار تن خرما برداشت می ‌شود، در ضمن خرمای شادگان از مرغوبترین محصولات خرما در جهان است که بیش از سی و پنج هزار تن آن به خارج کشور صادر می گردد، ضمن اینکه سالانه بیست و هشت هزار تن گندم نیز در این شهرستان تولید می ‌شود.

فرهنگ و آداب و رسوم: ۹۸ درصد مردم شهرستان شادگان عرب و از تیره و طوایف بنی تمیم ،بنی کعب، بنی مالک، باوی، مطور هستند. از عمده ‌ترین آیین ‌های مردم شادگان در ایام ماه رمضان این است که هر خانواده‌ای خود را ملزم به میزبانی از روزه ‌داران در ایام مختلف این ماه می‌ داند. از اصلی‌ ترین سرگرمی ‌های مردم در شب ‌های رمضان اجرای بازی محلی محبس (انگشتر) است. به این ترتیب که دو گروه در مقابل همدیگر قرار گرفته و سر گروه انگشتری را در میان دستان اعضای گروه خود پنهان کرده و نماینده گروه مقابل باید آن را پیدا کند و تشخیص دهد که در دستان چه کسی است. جالب توجه اینکه در شادگان عید نوروز که در اکثر ایران مرسوم است برگزار نمیشود.

جمعیت: ۱۳۸۲۲۶ نفر

زبان محلی: زبان عربی

جاذبه های گردشگری: منطقه تاریخی قطرانی، روستای مدینه و آثار تاریخی آن، قدمگاه حضرت ابوالفضل عباس (ع) ، امامزاده علی بن الحسین، مزار علویه زهرا، مزار سید صباح، مزار سید علی، مزار سید رمضان، مزار عباس الدوایر، تالاب هور الدورق، تالاب بین‌المللی شادگان، اردوگاه دارخوین، پارک شهر بازی، پارک دولت، پارک ملت، پارک سید محمود موسوی نیا، پارک جزیره، پارک شقایق، اسکله خور دورق، اسکله بندر شادگان (ابوخضیر)

سوغاتی و صنایع دستی: در شادگان عبابافی‌ و جاجیم بافی رواج دارد. صنایع دستی شادگان هم مانند سایر نقاط این ناحیه از بافت حصیر، بوریا، سبد و امثال آن تشکیل شده و برای تهیه آن از برگ درخت خرما و یا نی های تالا‌ب‌ ها استفاده می شود.

بهترین زمان بازدید: بهار و زمستان

منابع:
fa.wikipedia.org
lovetv.blogsky.com
parsology.blogfa.com