نام: رامهرمز

وجه تسمیه: بنا به روایت دهخدا رامهرمز شهری از بناهای هرمز پادشاه ساسانی است.

استان: خوزستان

تاریخچه: در جغرافیای تاریخی قدمت خوزستان را بیش از ۱۰۰۰۰ سال می ‌دانند و پیدایش قدیمی ‌ترین تمدن بشری در شوش و منطقه انشان یا آنزان (ایذه کنونی) مشخص گردیده و در دوران هخامنشیان و اشکانیان و ساسانیان بر عظمت منطقه افزوده گشت. رامهرمز نیز از محدود مناطقی است که از قدمتی بیش از پنج هزار سال برخوردار است. آثار بدست آمده در این شهر و اطراف آن قدمت این شهر را به هزاره ششم پیش از میلاد می رساند. در واقع آثار بجای مانده حاکی از شهرنشینی و یکجا نشینی یک قوم متمدن است. کتیبه تصویری که در محوطه باستانی برمی ( تل برمی ) کشف شد  و اینک در موزه شهرستان شوش نگهداری می شود، نشانگر این قدمت کهن است. رامهرمز در کنار شوش و شوشتر، از دیگر شهرهای خوزستان است که طبق نظر برخی تاریخدانان در دوره‌ای پایتخت ایران بوده‌ اند. همچنین رامهرمز به تناسب اهمیتی که در زمان ساسانیان داشته‌ است، مجموعه‌ای از آثار تاریخی این دوره را نیز در خود جای داده ‌است. ویرانه ‌های «اسک» بین راه رامهرمز و ارجان در راه بهبهان و ویرانه‌ های طاق نصرت به جای مانده از دوره ساسانی در شهر رامهرمز، گذشته پرشکوه تاریخی آن را نشان می‌ دهد. در قرن ۴ هـ. ق رامهرمز به سبب کرم ابریشمی که در آن به عمل می ‌آمد و به دیگر نقاط صادر می ‌شد شهرت جهانی داشت. کتابخانه فرقه معتزله نیز دراین شهر بوده‌ است. رامهرمز در سال ١٣٣٧ بعنوان شهرستان به ثبت رسیده است.

تقسیمات کشوری: این شهرستان یک بخش مرکزی دارد که شامل بخشهای سلطان آباد و ابوالفارس و دهستانهای حومه شرقی و حومه غربی میباشد.

موقعیت جغرافیایی: شهرستان رامهرمز در شرق استان خوزستان واقع شده ‌است و از شمال به شهرستان باغملک و شهرستان ایذه و شهرستان هفتگل، از شرق به شهرستان بهبهان و استان کهگیلویه و بویراحمد، از غرب به شهرستان اهواز، و از جنوب به شهرستان رامشیر محدود است.

آب و هوا: آب و هوای رامهرمز گرم است. در تابستان تا ۵۳ درجه و در زمستان تا ۱۰ درجه سانتی گراد حرارات دارد.

مساحت: ۴٫۹۴۹ کیلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: ۱۶۰ متر

فرهنگ و آداب و رسوم: شهرستان رامهرمز بطور کلی از یک بافت فرهنگی سنتی (روستائی و عشایری) تشکیل یافته و فرهنگ و معیشت مردم آن نیز غالباً  ترکیبی قومی و عشیره ای دارد.

جمعیت: شهرستان رامهرمز، در سال ۱۳۸۵ جمعیتی بالغ بر ۱۲۳۹۳۰ نفر داشته است.

زبان محلی: زبان اصلی مردم رامهرمز ( رومزی ) یا رامهرمزی می باشد که به لهجه بختیاری شباهت دارد. عده ای از مردم این شهر که اغلب مهاجر هستند زبان های فارسی، ترکی، عربی و لهجه های دیگر چون بهبهانی، دزفولی–شوشتری، ییلاقی (اصفهانی) سخن می گویند.

جاذبه های گردشگری: آبشار ابوالفارس، طاق نصرت ساسانی، آرامگاه هرمز پادشاه ساسانی (نیاز به بازسازی دارد)، تل برمی یا قلعه دا و دختر، کوههای آتشین رامهرمز (تشکوه)، چشمه های قیر رامهرمز (ماماتین) و...

سوغاتی و صنایع دستی: اکثر صنایع دستی این شهر از محصولاتی که با نی و برگ درخت خرما بافته میشوند، تشکیل شده که «کپو» نام دارد. انواع سبد و زیراندازهای حصيری از صنایع دستی دیگر این منطقه محسوب میشوند. سوغات خوراکی رامهرمز خرما و محصولات جانبی خرما مثل شيره خرما میباشد که مشهورترین سوغات رامهرمز بشمار میرود.

غذای محلی: ریوه زیری یا برکو، آش توله ای، ته شیری، دوپل، قلیه ماهی و...

بهترین زمان بازدید: بهار

منابع:
فرمانداری رامهرمز
fa.wikipedia.org
mohmadmisa.com
hamgardi.com
ramhormozfarda.blogfa.com