نام: فلاورجان

نام قدیمی: برزان، ورگان، پل ورگان

وجه تسمیه: در حوالي فلاورجان كنوني قريه اي بنام برزان در كنار گارماسه، كوپان، زيار، سورك و دشتلو قرار داشته كه از طريق مادي كوپان مشروب مي گشته، بعدها برزان در اثر تغييرات زبان فارسي به ورگان تبديل شده و به مناسبت مجاورت با پلي بر روي زاينده رود بنام پل ورگان نام پل بر اسم محل مذكور غالب آمده، كه نهايتا ً فلاورجان كه عربی شده پل ورگان است مصطلح مي گردد.

استان: اصفهان

تاریخچه: براساس بررسيهاي انجام شده سابقه سكونت و زندگي در اين شهرستان دست كم مربوط به شش هزار سال پيش است. يافته هاي باستان شناختي نشانگر حضور جوامع پرجمعيت و يكجا نشين در دشت فلاورجان از اواخر هزاره پنجم و اوائل هزاره چهارم قبل از ميلاد در اين شهرستان است. زمينهاي بسيار حاصلخيز همراه با رودخانه پرآب زاينده رود و وجود ارتفاعات متعدد،عوامل طبيعي شاخصي در ايجاد جوامع پيش از تاريخ در اين شهرستان هستند. كشف سنگ نگاره هاي متنوعي از نقوش حيواناتي چون كل، بزكوهي و گونه هایي از گربه سانان در كوههاي اين شهرستان نشانگر قدمت این منطقه از نظر سکونت است. مشابهت در عواملی مانند آب و خاک مشترک، شرایط آب و هوایی یکسان، جریان زاینده رود و وفور آب، دسترسی آسان و ... سبب شده است که تاریخ سرزمین های مجاور زاینده رود با تاریخ، فرهنگ و تمدن، شهر اصفهان گره بخورد. در مطالعه کتب تاریخی و سفرنامه ها شواهدی مبنی بر حضور دانشمندان و سفرنامه نویسان بزرگ به این سرزمین هستیم مانند کتاب مسالک و ممالک اصطخری (قرن چهارم هـ .ق) ابن حوقل قرن (چهارم هـ.ق) همچنین مقدسی (قرن چهارم هـ .ق) از این سرزمین دیدار کردند و آن را سرزمینی آباد و پر از نعمت معرفی می کردند. در قرن هفتم و اوایل قرن هشتم ه.ق این سرزمین یکی از کانون های مهم جمعیت، ثروت و مهد علم بوده است و پذیرای بسیاری طلاب علم و سفرنامه نویسان بوده است بطوری که عمده و شاخص بناهای تاریخی شهرستان مانند مسجد تاریخی اشترجان، بقعه پیربکران و بقایای شهر تاریخی فیروزان، مسجد و مقبرۀ بابا محمود، پل تاریخی بابا محمود و غیره، متعلق به این دوره، گویای این ادعا است.

تقسیمات کشوری: بر اساس تقسیمات کشور، این شهرستان از دو بخش مرکزی و بخش پیربکران و 7 شهر به نامهای فلاورجان، قهدریجان، کلیشاد و سودرجان، ابریشم، پیربکران ، ایمان شهر و بهاران و 7 دهستان به نام های اشترجان، ابریشم، زازران، گلستان، گرکن شمالی و سهروفیروزان تشکیل شده است. مركزيت اين شهرستان شهر فلاورجان است.

موقعیت جغرافیایی: فلاورجان حدود غرب استان اصفهان و قسمت میانی دشت زاینده رود قرار گرفته است و از شرق به اصفهان (مرکز استان) منتهی میشود. فاصلۀ شهر فلاورجان (مرکز شهرستان) تا مرکز شهر اصفهان، حدود 18 کیلومتر است. این شهرستان در طول جغرافيايي ۳۰ دقيقه و۵۱ درجه و عرض جغرافيايي ۳۴ دقيقه و ۳۲ درجه واقع شده است. اين شهرستان از شمال به شهرستان خميني شهر از جنوب به شهرستان مباركه از با ختر به شهرستان هاي نجف آباد ولنجان و از خاور به شهرستان اصفهان محدود مي شود.

آب و هوا: شهرستان فلاورجان دارای آب و هوای نیمه بیابانی، با تابستان های گرم و زمستان های نیمه سرد می باشد.

مساحت: حدود ۵۱۰ كيلومتر مربع

ارتفاع از سطح دریا: ۱۶۰۰ متر

ارتفاعات و کوههای مهم: از نظر پراکندگی ارتفاعات در ضلع جنوبی آن، کوه های گاو پیسه با جهت شمال غربی - جنوب شرقی با مرتفع ترین قلۀ 2219 متر کشیده شده است. کوه های ایرانکوه که مرتفع ترین ارتفاعات شهرستان است با حداکثر ارتفاعات 2418 متر، ضلع شرقی شهرستان را در بر گرفته است و در قسمت میانی شهرستان بیرون زدگی های سنگی معروف به کوه اجگرد با ارتفاع 1923 متر وجود دارد. به جزء ارتفاعات نامبرده بیشتر سطح شهرستان را دشت آبرفتی با ارتفاع متوسط 1650 متر پوشانده است.

رودخانه ها: رودخانۀ زاینده رود از سمت جنوب غربی وارد شهرستان شده و با طی مسیری حدود 25 کیلومتر از سمت شمال شرقی خارج می شود.

پوشش گیاهی: شهرستان فلاورجان به گونه اي دشتي در كنار زاينده رود قرار گرفته و داراي بيشه زارهاي پهناور است. در اين بيشه زارها گونه هايي از درختان چنار، بيد، سپيدار و... قد بر افراشته اند.

اقتصاد: شغل غالب در منطقه كشاورزي مي باشد و ليكن بواسطه وجود صنايع بزرگ و كوچك مشاغل صنعتي و خدماتي هم تا حدودي رونق يافته است.

محصولات: برنج، گندم، سيب زميني، پياز، صيفي جات و گلهای زینتی

فرهنگ: این شهرستان دارای قدمت فرهنگی دیرینه است. از گذشته، خصوصا از زمان مشروطه جمعیتی از بختیاریها نیز در فلاورجان ساکن هستند.

جمعیت: طبق سرشماري سال ۱۳۹۰ جمعيت اين شهرستان ۲۴۷۱۴ نفر برآورد گرديده است

جاذبه های گردشگری: اين شهرستان دارای ۴۶۱ اثر شناخته شده، ۲۶ اثر ثبت شده، ۲۰۴ اثر به صورت ابنيه تاريخي، ۵۱ اثر به صورت محوطه هاي تاريخي، و ۲۰۶ اثر سنگي میباشد. از جمله در دهکده کل، مجاور پلارتگان، برج کبوتر شگفت انگیزی قرار دارد که به چهل برج شهرت یافته است. همچنین در شهر پیربکران، بنای کهن گورستان و کنیسه ی یعقوب (سارح بت آش) قرار دارد که زیارتگاه یهودیان ایران است. مسجد جامع اشترجان، بقعۀ پیربکران، پل ورگان، برج چهار برج، خانه مویدی زفره، مسجد و آرامگاه بابا محمود در سهروفیرزوان، برجهای کبوتر چند قلوی اجگرد و سهلوان از دیگر جادبه های منطقه هستند.

صنایع دستی و سوغات: مهمترين صنايع دستي اين شهرستان شامل قالي بافي، منبت كاري ،خاتم سازي و سرمه دوزي مي باشد.

غذای محلی: انواع‌ آش‌ (آش‌ هفت‌ قلم‌، آش‌ شلغم‌، آش‌ حبوبات‌، آش‌ جو، آش‌ بلغور و آش‌ جو)، انواع‌ آبگوشت‌ (آبگوشت‌ عدس‌ و آبگوشت‌ اسفناج‌)، انواع‌ سوپ‌ (سوپ‌ لپه‌، سوپ‌ نخود و سوپ‌ گوجه ‌فرنگي‌)، اشكنه‌ اصفهاني‌، انواع‌ خوراك‌ (خوراك‌ بادنجان‌، خوراك‌ دست‌ پيچ‌ و خوراك‌ كباب‌ كدو)، قيمه‌ ريزه‌، شامي‌ هويج‌، حريره‌، رشته‌ شير، تاس‌ كباب‌ سيب‌زميني‌، خاگينه‌ با شيره‌، دم‌ پختك‌ ماش‌، اسلامبولي‌ پلو، كلم‌ پلو، سگمات‌، كيك‌ كماج‌، هفت‌ ترشي‌ و ... از غذاهای شهرستانهای استان اصفهان محسوب میشوند.

بهترین زمان بازدید: بهار

منابع:
میراث فرهنگی استان اصفهان
فرمانداری فلاورجان
fa.wikipedia.org
flj-ssa.persiangig.com
isfp.ir