نام: سیریک
وجه تسمیه: وجه تسمیه سیریک به درستی معلوم نیست.شاید به دلیل هوای معتدلتر نسبت به مناطق اطراف به این نام خوانده شده باشد. (سیر در شهرهایی مثل سیرجان، بردسیر و... که همگی خنک هستند نیز آمده است.)
استان: هرمزگان
تاریخچه: سیریک در توالی تاریخی بخشی از قلمرو ملوک هرموز بوده که پس از فروپاشی آن جزو میناب شد. خوانین محلی طی ازمنه طولانی اداره این منطقه را در دست داشته اند. شهرستان سیریک در سال ۱۳۸۶ از شهرستان میناب تفکیک شده و به عنوان شهرستانی جدید به تقسیمات کشوری اضافه شده است.
تقسیمات کشوری: شهرستان سیریک شامل دو بخش (بمانی و مرکزی) و چهار دهستان (بمانی، شهید مردان، سیریک و بیابان) و دارای تعداد هشتاد روستا میباشد.
موقعیت جغرافیایی: این شهرستان از شمال به شهرستان میناب، از جنوب به شهرستان جاسک، از شرق به شهرستان بشاگرد، از غرب به دریای مکران (عمان) محدود می شود. شهرستان سیریک در مسیر راه آسفالته میناب–جاسک در 26 درجه و 31 دقیقه پهنای شمالی و57 درجه و 6 دقیقه درازای خاوری نسبت به نیمروز گرینویچ قرار گرفته است.
آب و هوا: سيريك گرم و مرطوب بوده و كمترين درجه هوا در زمستان به 5 درجه مي رسد و در تابستان به علت وزش بادهاي صد و بيست روزه سيستان يا بادهاي موسمي كه از سمت اقيانوس هند مي وزند اكثر روزها هوا نسبتا معتدل مي شود ولي بعضي از مواقع به بالاترين درجه حرارت يعني بیش از 45 درجه مي رسد. در این منطقه رطوبت هوا به 90% نیز میرسد.
مساحت: ۳۳۵۱ کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا: شش متر
کوهها: شهرستان سیریک دارای موقعیت بندر گاهی و جلگه ای است. سواحل غربی آن به وسیله بلندیهای فرسایش یافته وکم ارتفاع محصور شده است. این بلندیها بصورت دیواره ممتد ادامه یافته و در نزدیکی سیریک حدود 400 متر است. این رشته ارتفاعات در قسمت شمال بوسیله تنگ جیفری قطع می شود. مهمترین کوه های شهرستان عبارتند از: کوه کرئی، کوه طبق سر، کوه سه دختران، کوه تقی رو، کوه لگی، کوه گروگی، کوه مرتضی علی. ارتفاع این کوهها بین 120 الی 560 متر متغیر است.
رودها: رودخانه گز در ده كيلومتري جنوب آن جريان دارد. اين رودخانه از كوههاي بشاگرد سرچشمه مي گيرد و در انتها به درياي عمان مي ريزد.
پوشش گیاهی و زیست جانوری: پوشش گياهي اين منطقه شامل درختان كهور، گز، كنار، گياهان و بوته هاي بومي براي چراي دام و همچنين گياه كلپوره و آويشن با مصرف دارويي می باشد. مناطق ساحلی و پیرامون خورهای سیریک پوشیده از درخت حرا می باشد. حرا درختي است آب شور زي كه به هنگام مد دريا تا گلوگاه در آب فرو مي رود و به كمك خاصيت تصفيه ای پوست آن بخش شيرين آب دريا را جذب و نمك آن را دفع مي كند. جنگل هاي حرا با وسعتي حدود 500 هكتار موجب گرديده كه گونه هاي مختلف جانوران و گياهان ادامه حيات داده و وجود شرايط مذكور از نظر حيات وحش نقش بسزايي در جلب تعداد كثيري از پرندگان مهاجر كه در زمستان در اين منطقه به سر مي برند، دارد. جانوران و پرندگاني مانند روباه، شغال، گراز، خرگوش، كبك در سیریک يافت مي شود.
اقتصاد: شغل عمده مردم اين منطقه صيادي، تجارت ، بازرگاني، كشاورزي و دامداري و كار در كشورهاي حوزه جنوبي خليج فارس مي باشد. حدود 70 درصد مردم سيريك به كار تجارت مشغولند. صادرات اين منطقه شامل خرماء علف خشك، سون (براي درست كردن حصار يا سايبان)، حصير محلي و شيره خرما (دوشاو) مي باشد و همچنين كالاهاي وارداتي شامل برنج، روغن ، چاي، شكر، كولر گازي، موتور قايق، فانوس بادي، فلاسك چاي خوري، تمبر هندي، ادويه، چرخ خياطي و.... مي باشد.
جمعیت: جمعیت شهرستان سیریک طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰، برابر با ۴۳،۱۸۵ نفر بوده است.
زبان محلی: مردم سیریک به دو زبان بلوچي و فارسی جنوبی گویش سيريكي صحبت مي كنند. با توجه به تعامل با اقوام مختلف، اختلاطي از واژه هاي عربي، اردو، هندي، انگليسي و فارسي اصيل در زبان آنها نمايان است.
جاذبه های گردشگری: تالاب بین المللی خورآذینی، ساحل شنی و ماسه ای بندر کوهستک، سواحل شنی گروگ تا شهر سیریک، قدمگاه شاه محمد و درختان لور پالور درکنار جاده اصلی سیریک-میناب در روستای پالور، سد و باغات روستای کنارجو در دو کیلومتری روستای کنارجو، سواحل شنی روستای کرپان و گهردو و...
سوغاتی و صنایع دستی: گلابتون دوزي، شك بافي ، زري بافي، خوس دوزي بر روي روسري كه در گويش محلي «جلويل خوسي» گفته مي شود، سوند بافي، چادر شب بافي، توربافي، گرگورسازي ، سبدبافي و نقاب دوزي
غذای محلی: انواع نان و غذاهای دریایی، انواع شیرینی محلی مثل حلوای داری ، بریجی ، نان روغنی ، نان ریخته ، نان تاویی ، خرما بریز ، رنگینگ ، کلوچه خرمایی ، چنگال
بهترین زمان بازدید: اوایل بهار
منابع:
fa.wikipedia.org
tarikhejonoob.blogfa.com
shadabsirik.blogfa.com
