نام: شوش
نام قدیمی: سوس، شوشا، سوسه، سویس و سویز
واژه شناسی: شوش یا شوشن نام همه گیاهان تیره سنبل و زنبق و نرگس و اسپرغم به شمار می رود.
استان: خوزستان
تاریخچه: شهر شوش در دوران باستان تمدنی درخشان و شهرتی بین‌المللی داشته و به اندازه بابل، کلده، لیدی، نیل و لیبیه و ... شهرت داشت. شهر باستانی شوش مرکز تمدن عیلام بوده که واقع در یکصد و پنجاه کیلومتری شرق رود دجله در استان خوزستان است. شوش یکی از قدیمی ترین سکونتگاههای شناخته شده منطقه است، احتمالاً ۴۰۰۰ پیش از میلاد پایه گذاری شده ولی نخستین آثار یک دهکده مسکونی در آن مربوط به ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد است. شهر باستانی شوش روزگاری مرکز برخورد دو تمدن مهم بوده، که هریک به سهم خود در دیگری تأثیر داشته است، یکی تمدن میانرودان (بین النهرین) و دیگری تمدن عیلام. قرار گرفتن این منطقه در شمال خلیج فارس و نیز همسایگی با بین النهرین یا میانرودان در پیدایش این اهمیت و موقعیت ویژه تأثیر بسیاری داشته است. شوش در دوره هخامنشیان شکوه گذشته خویش را باز یافت و چهار راه شرق و غرب گردید. با توجه به اهمیت و موقعیت جغرافیایی و سیاسی خاص شوش بود که در این دوره راههای بسیاری، به ویژه راه بزرگ موسوم به «راه شاهی» ارتباط این شهر را با نقاط گوناگون جهان برقرار کرد. راه شاهی که در دوره هخامنشیان و به دستور داریوش بزرگ ساخته شد، شهر شوش، پایتخت سیاسی دولت هخامنشیان را به پاسارگاد، تخت جمشید و دیگر شهرهای امپراتوری، از جمله شهر نامی سارد پایتخت کشور لیدی پیوند می داد. شوش در قرون وسطی آباد و مرکزی بزرگ برای خوزستان بوده است که در آن روزگار چندین شهر، آبادی و حومه داشته و در آن شهر قلعه ای محکم و قدیمی، بازارهایی با شکوه و مسجدی با ستونهای گرد وجود داشته است. این شهر به داشتن منسوجات ابریشمی خام، ترنج، انار و نیشکر معروف بود. شوش در دوره اسلامی نیز مدتها از شهرهای پرجمعیت و پررونق بشمار میرفت، هنگامی که مرکز خوزستان به اهواز منتقل شد شوش کم‌کم اهمیت خود را از دست داد. در لایه های پایین تر این شهر آثاری بدست آمده که باستان شناسان آنها را مربوط به ۸ هزار سال پیش می دانند. شوش در سال ١٣٦٨ بعنوان شهرستان مطرح شد.
تقسیمات کشوری: شهرستان شوش از بخش مرکزی، بخش شاوور و بخش فتح المبین تشکیل شده است.
موقعیت جغرافیایی: شهرستان شوش بين مدار 48 درجه و 14 دقيقه طول شرقي از نصف النهار گرينويچ و 32 درجه و 11 دقيقه عرض شمالي از خط استوا در كنار رودخانه شاوور و در غرب جاده ترانزيت تهران–اهواز قرار دارد. شوش از شمال به شهرستان انديمشك، از جنوب به شهرستان اهواز، از شرق به شهرستان دزفول، از غرب به كشور عراق، در جنوب غربي به شهرستان دشت آزادگان و از شمال غربي به استان ايلام متصل است. اين شهرستان در جلگه خوزستان قرار گرفته است و هيچ گونه ناهمواري در آن مشاهده نمي شود به طور كلي اين شهرستان يك دست و دشتي هموار است.
آب و هوا: هواي شوش گرم و خشك است. در مركز اين شهرستان بيشترين درجه حرارت در تابستان ها 53 درجه بالاي صفر و كمترين آن در زمستان ها يك درجه بالاي صفر است.
مساحت: حدود 3577 کيلومتر مربع
رودها: در محدوده شهرستان شوش سه رودخانه مهم کرخه، دز و شاوور جريان دارند که منابع عظيم آب براي کشاورزي منطقه هستند.
پوشش گیاهی و زیست جانوری: درختان گز، كنار و كهور عمده ترين پوشش گياهي اين منطقه هستند. همچنين گياهان مرتعي براي چراي دام موجود است. روباه، شغال، گرگ، گراز، آهو، كفتار، دراج، كبك، قرقاول، غاز و مرغابي از جمله جانوران اين شهرستان به شمار مي روند.
کشاورزی: شغل بيشترمردم شهرستان شوش كشاورزي است. محصول عمده اين شهرستان گندم، جو، كنجد و حبوبات است. نهرهاي متعددي كه از رود شاوور جدا مي شوند به مصرف كشاورزي مي رسند.
فرهنگ و آداب و رسوم: غالب مردم ساکن در شوش از سه نژاد عرب، لر (کوچک یا لرستانی ) و دزفولی هستند. در این مناطق، عید فطر، مانند عید نوروز در طی یک دوره چند روزه گرامی داشته می شود. در بخش مهمی از مناطق ایران مانند شوش، مردم، قبل از رسیدن عید فطر، لباس نو می خرند، خانه تکانی می کنند و با خرید شیرینی و دیگر وسایل پذیرایی، برای استقبال از مهمانان عید آماده می شوند. در ایام عید فطر، روند عید دیدنی شامل همه اعضای یک خانواده بزرگ یا فامیل مستقر در مناطق و شهرهای مختلف می شود. این عید دیدنی ها معمولاً تا یک هفته طول می کشد و سفره های آجیل و شیرینی و شربت نیز در این مدت، به عنوان یک رسم پهن هستند.
جمعیت: این شهرستان در سال ۱۳۸۵، تعداد ۱۹۲٬۱۶۲ نفر جمعیت داشته است.
زبان محلی: مردم شوش به چهارلهجه یا زبان عربی، لری، دزفولی و فارسی صحبت می کنند.
جاذبه های گردشگری: قلعه فرانسویها، موزه شوش، حرم دانیال نبی (ع)، آرامگاه دعبل خزاعی شاعر اهل بیت (ع)، آپادانا، آکروپل، شهر شاهی، شهر پیشه وران، محوطه باستانی و اثر جهانی چغازنبیل در هفت تپه از جمله جاذبه های گردشگری و مذهبی شهرستان شوش هستند که همه ساله در ایام تعطیلات نوروز پذیرای صدها هزار مسافر از سراسر کشور می باشند.
سوغات و صنایع دستی: نقاشی روی سفال، نقاشی روی چوب، تذهیب، منبت چوب، معرق چوب، سفالگری، کپو بافی، محرق ساقه گندم و سرمه دوزی
بهترین زمان بازدید: زمستان و بهار (اسفند و فروردین)
منابع:
فرمانداری شوش
fa.wikipedia.org
susacity.ir
hamidgonob1.persianblog.ir
