نام: رامشیر

نام قدیمی: خلف آباد

استان: خوزستان

تاریخچه: نام قدیم رامشیر «خلف‌آباد» می باشد. این شهر توسط سید خلف مشعشعی از قبیله مشعشعیان احداث گردید. رامشیر توسط شیخ خزعل حاکم وقت خوزستان به یکی از هسمرانش به عنوان مهریه بخشیده شد و این خانم نیز این شهر را به طور کامل وقف کرد. رامشیر که در شهرستان رامهرمز بود، در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۸۴ به شهرستان تبدیل شد.

تقسیمات کشوری: این شهرستان دارای دو بخش مرکزی، مشراگه میباشد. بخش مرکزی شامل دهستان های عبدلیه شرقی و عبدلیه غربی و شهر رامشیر و بخش مشراگه شامل دهستانهای مشراگه و آزاده میباشد.

موقعیت جغرافیایی: رامشیر از شمال و غرب با اهواز و بندر ماهشهر و از جنوب و شرق با امیدیه و از شمال شرقی با رامهرمز مجاورت دارد و در ۳۵ کیلومتری بندر ماهشهر است.

مساحت: حدود ۱۶۲۰ کیلومترمربع

اقتصاد: شغل اکثر مردم آن کشاورزی بوده و رامشیر در حال حاضر نقش غیر قابل انکاری در تولید و صادرات نفت ایران ایفا می کند.

کشاورزی: محصولات آن عبارتند از: گندم ، جو و صیفی جات که هندوانه از معروفیت قابل توجهی در سطح استان برخوردار است.

فرهنگ و آداب و رسوم: پیشه بیشتر مردم آن کشاورزی است. در زمان گذشته در شهرستان رامشیر اگر در فصل زمستان چند روزی باران نمیبارید و بیم آن می رفت که سال خشکی باشد مردم به تکاپو می افتادند و یکی از اقداماتی که در ان زمان انجام میگرفت پختن عسیده بود که برای انجام آن در ابتدا چند تن از جوانان رامشیر صورت خود را با چفیه می پوشاندند به نحوی که فقط چشمهایشان معلوم بود و به زبان محلی پوز بند می شدند. سپس این جوانان کاسه هایی را در دست میگرفتند و به درب خانه ساکنین رامشیر آمده و برای پختن عسیده طلب مبلغی پول مینمودند. بعد از اینکه مقداری پول جمع آوری می شد اقدام به پختن عسیده مینمودند که این کار را یکی از زنان رامشیر انجام میداد. بعد از آماده شدن عسیده آن را درون سینی بزرگی می ریختند و انگشتری را در درون آن قایم میکردند و سپس با انگشت یکی یکی شروع به خوردن عسیده مینمودند. اگر هنگام خوردن عسیده انگشتر درون انگشت کسی میرفت او می بایست با تمام قدرت شروع به دویدن میکرد تا توسط آن جوانان بانی پختن عسیده، گرفته نشود چرا که در صورت گرفته شدن به شدت از دست آنان کتک میخورد او بایستی با شدت تمام به سمت قبرستان میدوید و به قبر مرحوم سید خلف که از سادات محترم شهرستان بود دخیل می بست. در صورتی که موفق به رسیدن به قبر سید خلف می شد و به ان سید بزرگوار دخیل می بست، تا سه روز از طرف آن جوانان به او مهلت داده میشد. اگر ظرف آن سه روز باران می بارید کاری به کار او نداشتند ولی در صورت نباریدن باران در آن سرمای زمستان بعد از سه روز او را میگرفتند و به درون رودخانه جراحی میانداختند و او در حالی که از شدت سرما میلرزید از خدا میخواست که باران رحمتش را بر این مردم ببارد.

جمعیت: این شهرستان در سال ۱۳۹۰، تعداد ۴۸۹۴۳ نفر جمعیت داشته است.

زبان محلی: زبان محلی (خلف آبادی)

جاذبه های گردشگری: امامزاده سید هاشم، موضیف میر عبداله، باغ مستوفی، سد انحرافی رامشیر، پارک ساحلی امامزاده سید علوان و.... بزرگترین روستای این شهرستان "رمیله" نام دارد.

غذای محلی: عسیده یاحلوا شلی، ماهی شکم پر، گِمنه (بلغور گندم)، اشکنه، مگشّد (ته چین ماهی) و نان گُدگُدو (از گیاهان خوراکی منطقه رامشیر) و....

بهترین زمان بازدید: بهار

منابع:
fa.wikipedia.org
ramshirkhabar.ir
ramshirkhabar.ir
aftabir.com
shana.ir
roostanet.ir
behnamseraj5.blogfa.com