سيد ابراهيم المرتضي الاصغر ملقب به جلال الدين اشرف (علیه السلام)، پسر امام موسي كاظم (علیه السلام)، برادر امام رضا (علیه السلام) و عموي امام محمد تقي (علیه السلام) در سال ۱۸۰ هجري قمري در شهر مدينه منوره چشم به جهان گشود. پدرش امام هفتم شيعيان و مادرش بانو نجيه از مردم نوبه و زنگبار بود. زماني كه سنش به حدود سه سالگي رسيد پدر بزرگوارش را از دست داد و به مدد و همت برادرش امام رضا (علیه السلام) در مدينه پرورش يافت و در سايه چنين استادي چنان مراتب فضل و كمال را طي كرد كه در ميان برادرانش بعد از امام رضا (علیه السلام) در علم و حلم و زهد و تقوي و شجاعت و سخاوت بر همه پيشي گرفت و لقب اشرف را از عموي جد پدرش عمر اشرف بن امام سجاد (علیه السلام) اخذ نمود كه در حقيقت نشانه برتري و شايستگي او نسبت به ساير برادران بود. او در سال ۲۰۱ هجري در زمان ولايتعهدي امام رضا (علیه السلام) در حالي كه حدود ۲۱ سال داشت از مدينه براي تبليغ ديني به بغداد آمد و در سال ۲۰۳ هجري وقتي خبر شهادت امام رضا به بغداد رسيد سادات و شيعيان براي عرض تسليت خدمت او رسيدند و براي اولين بار در آن مجلس مسأله نهضت مطرح شد. اما هنوز زمان و سن حضرت براي تحقق اين امر مساعد نبود. در سال ۲۰۴ هجري وقتي كه مامون از مرو به بغداد رفت سيد جلال الدين آن شهر را ترك کرد و به قم نزد برادر دیگرش سيد احمد مشهور به «شاهچراغ» رفت. پس از حدود ۳ سال اقامت در قم در سال ۲۰۶ اقدام به تشكيل نهضت كرد و پس از يك سري جنگهاي خونين در سال ۲۱۱ هجري قدرت را در گيلان در دست گرفت و نخستين دولت شيعه مذهب ايران را بنيان گذاشت. دولت شيعي مذهب سيد جلال الدين اشرف (علیه السلام) ۱۳ سال ادامه یافت تا اينكه در سال ۲۲۳ هجري در جنگي كه ميان وی و يكي از اهالی منطقه به نام چهل گوش چمني در منطقه ليالمان در نزديكي شهر لاهيجان در گرفت، زخمهاي بسياري متحمل شد و براي اينكه بدست دشمنان نيافتد از صحنه كارزار دور شد و خود را به قريه سياه دارستان رودبار رساند و در خانه شيخ مفيد الدين، يكي از دوستداران اهل بيت فرود آمد و پس از ساعاتي كوتاه دعوت حق را لبيك گفت. پس از شهادت، شيخ مفيد الدين بنابر وصيت آن حضرت پيكر مطهرش را در تابوتي قرار داده و به رودخانه سفيدرود سپرد. تابوت پس از طي مسيري طولاني در قريه اي به نام كوچان به ساحل رسيد. مردم مسلمان و مذهبي كوچان پيكر پاك و مطهر حضرت سيد جلال الدين اشرف (علیه السلام) را از آب گرفتند و در همان روستا به خاك سپردند.
بقعه
آستان امامزاده سيد جلال‌الدين اشرف (علیه السلام) در بخش مرکزی شهرستان آستانه اشرفيه، شهرآستانه اشرفيه واقع شده است. بناى اوليه اين آرامگاه در سال ۳۱۱ هـ.ق به دستور گوهرشاد خانم دختر کيارستم، از فرمانروايان گيلان ساخته شد. در سال ۱۳۵۶هـ.ش مغازه هاى اطراف حرم خريدارى و تخریب گردید و برجاى آن بنايى وسيع و مجلل ساختند که نماى داخلى و خارجى آن با سنگ مرمر و کاشى هاى جديد تزئين شده است. اين بقعه، اينک رواق هاى بسيار، سقف هاى آينه کارى شده و گنبدى بزرگ با کاشى کارى هاى ظريف دارد و روى پايه اى از سنگ مرمرِ گرانبها کارشده است، ضريح فلزى شبکه دار با قرقره و گوى مطلا در وسط حرم قرار دارد. بنای بقعه به مساحت ششصد مترمربع است. این بقعه باعث شده که شهر آستانه اشرفیه به عنوان پنجمین شهر مذهبی و زیارتی کشور باشد. تأسيسات جنبى بقعه شامل زائرسرا، کتابخانه، مسجد، حسينيه و سرايدارى است.
منابع:
- fa.wikipedia.org
- emamzadegan.ir
