روستای بابا گرگر با طبیعت سبز در دشت نسبتا وسیعی در هجده كیلومتری شمال شرقی قروه واقع شده که توسط تپه ماهورهای طبیعی احاطه شده است. چشمه و امامزاده باباگرگر، از مكانهای طبیعی و تاریخی کردستان محسوب می شوند.
چشمه
در روستای "بابا گرگر"، چشمه ای جوشان همیشه می خروشد كه به آن "دنگز" می گویند. آب این چشمه در استخری عمیق و مدور به محیط دویست متر جمع می شود. از این چشمه ها آب گرم گازدار با فشار خارج می شده که به دلیل وجود املاح مختلف، به رنگهای آجری و زرد دیده می شده است. وجود این املاح باعث شده که به مرور، لایه های سنگی در اطراف هر دهانه از چشمه شکل بگیرد که اکنون درباره بزرگ ترین آنها افسانه ای وجود دارد بر این مبنا که اژدهایی بوده که به سنگ تبدیل شده است. این چشمه پر آب دارای آبی است كه رنگ آن مایل به سرخ است و در بعضی مواقع به رنگ زرد مایل به لیمویی دیده می شود. آب این چشمه به علت وجود املاح معدنی به ویژه گوگرد، رنگین است. این نوع آب ها از دسته آب های کلرو بیکربناته مخلوط گازدار و دارای طعم مخصوصی هستند و در ترکیب خود انیدرید کربنیک داشته و آرام بخش می باشند. ظاهراً این آب برای امراض سودایی و پوستی مناسب است و در درمان سوء هاضمه و دیگر بیماریهای دستگاه گوارش و نیز راشیتیسم و درمان تورم مؤثر می افتد. متاسفانه بلاتکلیفی و بی توجهی نسبت به چشمه ها موجب شده برخی از آنها خشک شوند و آخرین بازمانده نیز به نظر می رسد رو به زوال است. رفت و آمد گردشگران بعضا با خودروهای شخصی تا گلوگاه چشمه و نیز بدون حفاظ بودن آن، باعث شده در اطراف چشمه ای که هنوز زنده است، بقایای چشمه های مرده به چشم بخورند و بیم از بین رفتن چشمه فعال نیز وجود دارد.
امامزاده
در كنار روستای باباگرگر، آرامگاه يكي از امامزادگان به نام سيد جلال مشهور به باباگرگر وجود دارد، كه در تمام منطقه كردستان مشهور است و حتي از ساير استان ها جهت زيارت آن به اين استان مي آيند. بقعه امامزاده که بنای اولیه آن در دوره صفویه احداث شده، سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. «زیارتگاه بابا گرگر» منسوب به امامزاده سیدجلال الدین است که به گفته اهالی از نوادگان امام باقر(ع) است. بقعه باباگرگر روی صخره سنگی حاصل از آب و گازهای معدنی ساخته شده است. در گذشته ورودی بنا به صورت دیوار چینی از خشت و قلوه است و پوشش چوبی دارد و اتاق مقبره دارای گنبد شلجمی است. در ساخت گنبد از سنگ های لاشه ای محلی روی پایه های خشتی و سنگی استفاده شده است. در بازسازی هایی که در سالهای اخیر صورت گرفته بنای ساختمان با استفاده از آجر و سیمان مرمت شده است. در پای بنا سوراخی به قطر ۱۰ سانتی متر وجود دارد که بادی با سرعت زیاد و بوی تند گُوگرد از آن خارج می شود و با انداختن شی کوچک یا سکه ای درون آن نیاز می گیرند. سپس دهانه سوراخ را محکم گرفته و پس از مدتی رها می کنند گاز در اثر تجمع با فشار زیادی خارج شده و محتویات درون سوراخ را به بیرون پرتاب می کند . زائران را عقیده بر این است که در صورت پرتاب شدن شی، نیاز آن شخص بر آورده می شود.
سنگ اژدها
در این محل چشمه های آهک ساز فراوان، برجستگی هایی را به وجود آورده که مشهورترین آنها « اژدها » نام دارد . این پدیده حدود ۳۰۰ متر طول ، ۵ متر ارتفاع و پهنایی بین ۴ تا ۷ متر دارد. در وسط سنگ اژدها شکاف طویلی وجود دارد. هر اندازه ارتفاع آن افزایش می یافته، پهنای شکاف به علت رسوب گذاری جدید تنگ تر می شده است. در شرق و شمال شرقی اژدها چند برجستگی در جهات مختلف، اما کوچکتر از آن وجود دارد که محل شکاف خروج آب هنوز در وسط آن به چشم می خورد. این برجستگی های کوچکتر را دست های اژدها می نامند.
جاذبه های گردشگری قروه
قروه در دشت وسيعي در نود كيلومتري شرق سنندج و شمال غربي همدان در طول جاده سنندج همدان توسعه يافته است. مركز حكومت اين شهر در گذشته روستايي به نام "قصلان" در هشت كيلومتري محل قروه امروزي بوده كه توسط "امان الله خان" بزرگ والي كردستان در محوطه آن بناهايي از قبيل قلعه، عمارت، مسجد حمام و باغ و بيشه بزرگي احداث شده بود و اكنون آثار بعضي از آنها باقي مانده است. در حال حاضر قروه به دليل وجود چشمه آب گرم معدني مورد توجه مسافرين و گردشگراني است كه به اين شهر سفر مي كنند.
منابع:
- میراث فرهنگی و گردشگری کردستان
- kurdistan.iqna.ir
- isna.ir
