بقعه امامزاده ابراهیم از زیارتگاههای مهم شهرستان بابلسر است و سالانه مسافران و گردشگران زیادی از این بنای تاریخی و مذهبی بازدید می کنند و بیشتر مسافران و گردشگران برای اقامه نماز لحظه ای را در جوار این امامزاده که در یک کیلومتری مرکز شهر واقع است، اطراق می کنند. بقعه امامزاده ابراهیم در قرن نهم هجری ساخته شده و دارای چهار در منقوش می باشد. روی درهای آن سه تاریخ ۸۵۸-۸۵۷-۸۴۱ هجری قمری حک شده است. مصالح عمده آن آجر، ملاط، ساروج و کاشی است و گنبد هرمی شکل آن عظمتی خاص دارد، بنای تاریخی و اصلی این بقعه تخریب شده و به شکل امروزی بازسازی شده است ولی آثار هنری و باستانی آن دستخوش تغییرات نشده است. این بنا از نظر دارا بودن آثار تاریخی ارزشمند هنری مانند درهای نفیس، صندوق چوبین و کتیبه های متعدد شهرت دارد. بقعه بی بی رقیه نیز یکی از زیارتگاههای شهرستان بابلسر است که در نزدیکی مرقد امامزاده ابراهیم واقع شده و خادم امامزاده ابراهیم بود که یکی از درهای منقوش تاریخی بقعه امامزاده ابراهیم به کوشش او تهیه شده و با خرج خود، نجاری را به حک منقوش این در گماشت و اسم او نیز بر در حک می باشد. ملگنوف یکی از مورخان این بقعه را به نام بی بی سکینه می خواند و تاریخ آن را در سال ۸۹۳ قمری ثبت کرده است.
مشخصات بنا
ساختمان بقعه بصورت هشت ضلعی با گنبد کلاه درویشی هشت ترک و ارتفاع ٢٠ متر است که در چهار جهت درهایی دارد. اضلاع خارجی بنا با طاق نماها و قاب بندی مستطیل شکل و در بالا با تزئینات طاق نمایی شکل، نماسازی شده است. در دوره های بعدی، بناهایی از جمله مسجد و کفش کن به بنای اصلی افزوده شده است. داخل بنای اصلی و بر دیوار مسجد، گچبریهای ظریفی دیده می شود که در نوع خود بی نظیر است.
آثار تاریخی امامزاده
در این امامزاده، چهار در و یک صندوق قدیمی با کتیبه های تاریخی وجود دارد. درِ دولنگه ورودی مسجد امامزاده، ٢/٣٨ متر ارتفاع و ٨٢ سانتی متر پهنا دارد. هر لنگه شامل سه قسمت اصلی و دو بائو در طرفین و قاب، گره و حاشیه های کنده کاری شده است. بر پاسار بالای لنگه سمت راست این در، نام بانی: «بی بی فضّه خاتون بنت امیر صاعد» و بر پاسار پایین لنگه سمت راست: «عمل استاد علی بن استاد علی بن استاد فخرالدین بن استاد علی نجّار کتبه احمد ابن حسین سیاه پوش» و بر پاسار پایین لنگه سمت چپ، «تمّت فی شهر محرم الحرام فی سنة ست و تسعمائه هجرة النبویه (ع)» (۹۰۶ ه.ق) نگاشته شده است. دری که به صحن حرم امامزاده ابراهیم گشوده می شود، دو لنگه است و هر لنگه از این جفت در، شامل سه قسمت اصلی با دو بائو در طرفین است. بائوی سمت راست و چپ کنده کاری است. در قسمت وسط، قاب و گره و در بالا و پایین، کتیبه ای با این مضمون قرار دارد: امر هذه الباب المزار المتبرّک مرتضی الاعظم سید عزیز بن سید شمس الدّین المعروف ببابلکان عمل استاد محمد بن استاد علی النجّار الرازی فی التاریخ شهر محرم سنة احدی اربعین و ثمانمائه. (۸۴۱ ه.ق) بالای این در، پنجره نورگیر مشبک بزرگی قرار دارد که زیر آن، کتیبه ای به خط «تقی آملی» و کار «علی بن استاد اسماعیل نجار آملی»، معروف به رازی، مشتمل بر صلوات کبیره حک شده است. در غربی حرم، دو لنگه به ارتفاع ١٧٩ و پهنای ۴۹ سانتی متر است که این کتیبه بر آن حک شده: امر هذه العمارة الشریفه سید السادات و الاشراف سید شمس الدّین بن سید عبدالعزیز بابلکان عمل استاد محمد بن استاد علی نجّار رازی فی تاریخ ذوالحجة سنة تسع و خمسین و ثمانمائه هجریة. (۸۵۹ ه.ق) در طرف شمالی حرم نیز دری با کنده کاری های ظریف، شامل کتیبه ذیل است: امر هذه العمارة الشریفه سیدالسادات سید شمس الدّین بن سید عبدالعزیز بابلکان فی تاریخ جمادی الاول سنة ثمان و خمسین و ثمانمائه (۸۵۸ ه.ق) عملی استاد محمد بن استاد علی نجّار رازی. در وسط حرم، صندوقی چوبی قرار دارد که این عبارت تاریخی بر بدنه آن حک شده است: امر هذه الروضة المیمون المبارک الشریف المنوّر المطهّر المقدّس سید الاعظم سلالة السادات سید مرتضی بن المرتضی الاعظم افتخار آل طاها و یاسین سید شمس الدّین ادام الله سیادتهما ابن سادات المرحوم سید حسین کیا بن سید عبدالله بن سید علی کیا بابلکان طاب ثراهم عمل استاد فخر الدّین و اخوه محمد بن علی بن اسماعیل بن علی النجّار الآملی المعروف بالرازی فی تاریخ شهر رمضان المبارک سنة خمس ثلثین و ثمانمائه». (۸۳۵ ه.ق)
منابع:
- شهرداری بابلسر
- kojaro.com
- wikihaj.com
