در مركز شهر خرم آباد ( ضلع شرقي –خيابان شريعتي) و در مسير قديمي شاپور خواست به خوزستان سنگ نوشته اي به شكل مكعب كه بصورت يكپارچه متصل به صخره اي طبيعي بوده است، قراردارد . ارتفاع متون كتبيه دار با احتساب دوپله در چهار ضلع سنگ نوشته 344 سانتيمتر است اين كتيبه به خط كوفي و زبان فارسي دور تا دورستون سنگي تحرير شده است در گذشته به بردنوشته معروف بوده است .كتيبه با بسم الله شروع شده وموضوع آن مربوط به حكم امير اسفهسا لار كبير ظهيرالدين و الدوله معين الا سلام طغرل لتكين ابوسعيد برسق در خصوص بخشش علفچر درچراگاه هاي شاپور خواست و ممنوعيت برخي سنتهايي ناپسند در عهد سلطنت ملكشاه سلجوقي به تاريخ 513 هجري قمري است .
مفاد این سنگ نوشته شامل دو مورد زیر میباشد:1- منع مردم از پوشيدن لباس ابريشمي
2ـ اجازه علف چراني به دامداران.
انتخاب محل برای احداث این اثر با دقت خاصی صورت گرفته است . این نقطه که امروزه درست در کنار راه ترانزیت تهران – خوزستان واقع شده در زمان ساخت این اثر نیز یک نقطۀ استراتژیک ارتباطی و مواصلاتی بوده است .
بگونه ای که هر کس که می خواسته از منطقۀ فلات ایران به عراق سفر کند بناگزیر می بایست حتما از این تنگه عبور کند .
ساخت دژ مستحکم نظامی فلک الافلاک خرم آباد در فاصلۀ کمتر از 1000 متر از این سنگ نوشته در زمان ساسانیان نیز مؤید این مساله در زمان مورد نظر است .
منابع
میراث فرهنگی استان لرستان
fa.wikipedia.org
yjc.ir