وارد شهر قزوین که می شوی اگر به سمت بازار، خیابان امام و چهارراه مولوی بروی با مسجد، مدرسه علمیه و آب انبار تاریخی ملاوردیخان رو‌برو می شوی که از بناهای ارزشمند دوره های صفویه، زندیه و قاجاریه است. این بناها توسط مرحوم ملاوردیخانی در سال ۱۱۸۴ ه.ق وقف شده و می توان موقوفات مرحوم ملاوردیخانی را بزرگ ترین و بیشترین موقوفات استان قزوین دانست. در قسمت شمالي مسجد و مدرسه ملا ورديخان، آبگيري است كه به گواهي كتيبه نستعليق ممتاز مرمرين آن در سال ۱۱۷۷ بنا شده و به سال ۱۲۵۱ مرمت گشته است. باني اول و دوم آن ملاورديخان نام داشته است. خان اول معاصر كريم خان زند و خان دوم نواده وي بوده است. تركيب متناسب سنگ و كاشي در تزيين سردر اين آب انبار فوق العاده چشمگير است. از مهم ترین شاخصه های آب انبار ملاوردیخانی کتیبه های سردر آن است که به خط نفیس نستعلیق بزرگترین خوشنویس تاریخ خط تزیینی ایران و از بزرگان خطاطی جهان «ملک محمد قزوینی» خطاطی و توسط اساتید برجسته بر روی سنگ مرمر به شیوه ای استادانه حجاری شده، اشاره کرد.
تاریخچه
مجموعه مسجد، مدرسه علمیه و آب انبار مربوط به زمان شاه عباس دوم است که توسط شخصی به نام حاجی ساروخانی در سال ۱۰۶۹ هجری قمری بنیا‌نگذاری شده و با پل رودخانه دزج (دیزج) واقع در خیابان مولوی کنونی در یک زمان ساخته شده است. بعد از آن مرحوم ملاوردیخانی اول در سال ۱۱۷۷ هجری قمری مدرسه و آب انبار ملاوردیخانی را ساخت که کتیبه آب انبار با حجاری بر روی سنگ مرمر و به خط نستعلیق با قلم زیبای ملک محمد قزوینی در ورودی آن نصب شد، مرحوم ملاوردیخان دوم نیز در سال ۱۲۵۱ تعمیرات اساسی و بازسازی را انجام داد. در دوره متولیان بعد این بنا مورد مرمت قرار گرفته و در حال حاضر مسجد و آب انبار جزء میراث ملی بوده و به ثبت ملی نیز رسیده است که متاسفانه کتیبه های آب انبار مورد سرقت قرار گرفته اند.
منابع:
- شهرداری قزوین
- isna.ir
- seeiran.ir
