بقعه شیخ محمد گلابی در کنار رود گرگر و در محوطهٔ مرتفعی در شمال شرقی شوشتر واقع شده است. بنای اصلی بقعه از آثار دوه صفوی است. گنبد آن با گردنی بسیار بلند تناسب زیبایی دارد. سه سنگ قبر بقعه به سه شاعر شوشتری به نامهای ملامهدی، ایمن و شباب تعلق دارد. این بنا در زمان محمدشاه قاجار به (سال ۱۲۵۷ ه.ق) مرمت شده است.
سید محمد گلابی از فرزندان موسی بن جعفر (علیه السلام) بوده است. او فردی عابد، زاهد، پرهیزگار بود. سید محمد مشهور به گلابی بعد از شهادت امام هفتم (علیه السلام) از ظلم هارون الرشید که اولاد و نزدیکان حضرت را به قتل می رساند یا زندانی و تبعید می کرد، با عده ای از علویان به کوه ها و بیابان ها پناه برده و مخفیانه زندگی کرد. سید محمد در شوشتر در منزل پیرزنی مؤمنه مشهور به پیر دالو که قبر او نیز در جوار مقام سید محمد است، زندگی می کرد.
هنگامی که سید محمد از دنیا رفت او را در محلی که عبادت می کرد به خاک سپردند و قبر او زیارتگاه مردم منطقه است. همچنین در این مکان قبر علامه محقق آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی شوشتری صاحب کتاب «قاموس الرجال» نیز قرار دارد.
این امامزاده فردی عابد و اکثر خوراک او سبزیجات بود و بدین جهت به «سید محمد گیاهخوار» یا «گلابی» معروف شده است. تاریخ تعمیر این بقعه مربوط به دوره قاجار است و بر اساس کتیبه های موجود چندین بار مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته است. کتیبه راهروی ورودی تاریخ تعمیر بنا را ۱۲۵۷ (همزمان با محمد شاه قاجار) بیان می کند. گنبد بنا در تاریخ ۱۳۲۴ و ۱۴۱۹ ه.ق نیز مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته است. در حال حاضر بنای این مقبره در وضعیت خوبی به سرمی برد و خدمات رفاهی لازم را نیز دارد.
موقعیت مکانی:
اين بقعه در شمال شهر شوشتر و مشرف به رودخانه كارون و بند ميزان است و يكي از قبرستان‌هاي شهر نيز مي‌باشد.
منابع:
khouzestan.isna.ir
isna.ir
