منطقه حفاظت شده میشداغ یا ام‌الدبس در غرب استان خوزستان قرار گرفته است؛ بین شهرهای بستان و الوان و در مرز دو شهرستان دشت آزادگان و شوش. این منطقه حفاظت شده رشته کوه های کم ارتفاع میشداغ و الله اکبر را دارد و تا مرز ایران و عراق کشیده شده است. این منطقه با مشاهده آهوی بومی، به صورت رسمی در سال نود تبدیل به منطقه حفاظت شده شد. منطقه میشداغ، منطقه کوهستانی کم ارتفاع با شیارهای عمیق و تپه ماهور دشتی و تپه های ماسه ای روان است. بارندگی این منطقه کمتر از دویست و پنجاه میلی متر در سال است بنابراین، جزو مناطق گرم و خشک محسوب می شود. این منطقه تنها جایی است که می توان آهوان بومی باقی مانده را در آن مشاهده کرد. منطقه حفاظت شده میشداغ علاوه بر ارزش های اکولوژیکی، هم جاذبه توریستی محسوب می شود و هم به وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم منطقه کمک می کند. سفر به این منطقه با حال و هوای کویری، تجربه ای متفاوت از سفر به جنوب کشور و خوزستان را برای شما رقم خواهد زد و همنشینی با مردمان این دیار که غالبا عرب زبان هستند، از نزدیک شما را با فرهنگ بومی و محلی یکی از اقوام ایرانی که شاید کمتر با آن برخورد داشته اید، آشنا خواهد کرد. نزدیکی این منطقه به اهواز، شوش و سوسنگرد، نگرانی شما را برای توقف شبانه نیز برطرف خواهد کرد.
پوشش گیاهی میشداغ
کنار، رملیک، گز، قیچ، گون، نی، علف مار، هندوانه ابوجهل، استبرق، اسکنبیل، کهورک
زیست جانوری میشداغ
- پستانداران: آهو، قوچ وحشی، خرگوش، تشی، خارپشت، گرگ، روباه، شغال، کفتار، دوپای کوچک، گربه وحشی، جربیل هندی، پامسواکی بزرگ. آهوی این منطقه از جمله گونه های خاص و در معرض انقراض و تنها گونه آهویی است که در زیستگاه خود به صورت طبیعی و آزاد زندگی می کند که نشانه این غزال ۲ چال گونه روی صورتش است.
- پرندگان: کبوتر نقاب‌دار، جغد کوچک، عقاب دشتی، گلاریول بال سرخ، سار، باقرقره شکم سفید، باقرقره شکم سیاه، کبک، تیهو، هوبره
- خزندگان: آگمای دم تیغی، اسکینگ، افعی شاخدار، کورمار خوزستانی، مار قیطانی، شتر مار، مار جعفری، آگمای صخره‌ای، آگمای دم تیغی، گکوی ببری
موقعیت مکانی
ارتفاعات میشداغ در ۱۲ کیلومتری مسیر بستان-عبدالخان و در غرب رودخانه کرخه قرار دارد.
منابع:
- saednews.com
- article.tebyan.net
- miraskhz.ir
