محله بوارده محل زندگی کارمندان شرکت نفت ایران در آبادان بود. سطح زندگی در این محل از بریم پایین تر بود. این منطقه خاطره انگیز دارای دو بخش شمالی و جنوبی است که متعلق به کارمندان رده میانی و بالای شرکت ملی نفت ایران بود. همچنین نام این محله به احتمال زیاد از واژه Bow-ward که به معنی محله جلویی است گرفته شده که سابقه نامگذاری در کشورهای انگلیسی زبان نیز دارد. به روایت دیگر نام محله مأخوذ از مالک اصلی زمین های منطقه یعنی فردی به نام "ابو ورده" است. منطقه ای که ناحیه مسکونی «بوارده» در آن واقع است، متعلق به فرد عربی به نام «ابو ورده» بوده است. ظاهراً ایشان یا گلفروش بودند یا چون فرزند پسری نداشته، وی را به نام فرزند دخترش که «وردا» یا «ورده» (به معنی گل) بوده می نامیده اند. پس از استقرار شرکت ملی نفت ایران در آبادان، شرکت ملی نفت وقت جهت احداث منازل مسکونی پرسنل و نیز تأسیس «تانک فارم» خود، اقدام به خریداری زمین های ایشان می نماید. از آنجا که صاحب زمین ها «ابو ورده» بوده است، همین نام نیز بر آن منطقه مسکونی شرکت نفت اطلاق می گردد و بر آن باقی می ماند. در گذر زمان و به جهت سهولت بیان ابوورده به بوارده تبدیل میشود. به این محله در طول جنگ آسیب زیادی وارد شد و خرابی ها را اصلا مرمت نکردند از اینرو تبدیل به یکی از جاهای دیدنی آبادان شده است.
بوارده در آثار ادبی
رمان چراغ ها را من خاموش می کنم اثر زویا پیرزاد در دهه ۱۳۴۰ در بوارده شمالی در آبادان روی می دهد.
منابع:
- شهرداری آبادان
- safarzon.com
- fa.wikipedia.org
