در فاصله حدود یک کیلومتری شرق روستای فرح دین از توابع بخش مرکزی و سی کیلومتری شهر راز، تفرجگاه زیبای گردشگری خوش منظری در دره کوچک پیرامون چشمه فرح دین قرار دارد. درختان چنار سر به فلک کشیده مسیر نهر چشمه و پوشش جنگلی این حدود در دل کوهستان فرح دین جاذبه طبیعی بسیار زیبایی خلق کرده که بسیار مورد توجه گردشگران شهرستان می باشد.
فرح دین از شرق با روستاهای کلاته حاجی عبدالله (عبدالله آباد) و تنگه ترکمن، از غرب با روستاهای زرنه و امانلی، از شمال غربی با روستای امام دره و از جنوب با روستای شهرک کالیمانی همسایه می باشد. فرح دین تا روستای حاجی عبدالله (عبدالله آباد) حدود ۳ کیلو متر، تا روستای تنگه ترکمن حدود ۷ کیلومتر و تا روستای تنگه راز حدود ۱۰ کیلومتر فاصله دارد. فاصله این روستا تا زرنه حدود ۶ کیلومتر، تا امانلی حدود ۹ کیلومتر و تا روستای امام دره حدود ۱۰ کیلومتر می باشد. خرتوت مهمترین رود این روستا است. سیلاب های عظیم و خطرناک از این رودخانه عبور می کند و خسارت مالی و جانی به فرح دین وارد می کند. این روستا آثار باستانی زیادی کشف شده از جمله کاشی و کوزه های سفالی که مربوط به دوره ساسانیان می باشد.
زبان و فرهنگ
گویش محلی این روستا کرمانجی، رازی، ترکی و تاتی می باشد. رازی زبان رایج در بین مردم روستای فرح دین است. این روستا دارای ۴ طایفه می باشد: ۱- طایفه کرمانجها ۲- طایفه رازی ها ۳- طایفه بلوچ ها ۴- طایفه بربری ها
اقتصاد
شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی و دامداری می باشد. محصولات مهم آن گندم، جو، چغندر، پنبه و زیره است.
تفرجگاه ها
- دره های شمالی این روستا عبارتند از: دره نانی، دره بایرام ساعت (حسن)، دره علی حسین، دره قاسم، دره چک، دره کربلایی نو روز، دره حسین بربری و دره شیرین بادیان. یکی از دره های خطرناک و آسیب پذیر این روستا، دره نانی است. از این دره سیلاب های خطرناک عبور می کند و به کشاورزان ضرر می رساند و با هر بارندگی قسمتی از زمین کشاورزی از بین می رود و قیچی می شود.
- دره های نواحی جنوبی: دره سیب، دره میم ، دره چنار(کالیمانی)، دره فرح دین، دره عزیز(دره تنگ)، دره گشاد، دره محمد علی (بابا نظر)، دره صادق، دره پلنگ، دره شیخ علی، دره مسجد. عمده مکانهای تفریحی روستا دره چنار و دره قاسم و … می باشد.
- دره چنار مورد اعتقاد مردم روستا است. چشمه آب آشامیدنی این روستا هم در این مکان وجود دارد. در این دره چند درخت تناور چنار وجود دارد که مردم روستا آنها را محترم و عزیز می دانند. آنها شکستن یا سوزاندن این درختان را جایز نمی دانند، چون اعتقاد دارند که امامزاده ای در زیر این درختان مدفون می باشد. مردم روستا به این درختان نخ و پارچه می بندند و حاجات خود را می خواهند.
منابع:
- zarneh-farahdin.blogfa.com
- top-travel.ir
