خانه فروزانفر بشرویه

آدرس:
خراسان جنوبی، بشرویه
چکیده: خانه فروزانفر بشرویه

خانه استاد بدیع‌ الزمان فروزانفر (سماواتی) در بشرویه خراسان جنوبی که بیش از دویست سال قدمت دارد، محل زندگی کودکی استاد بدیع ‌الزمان فروزانفر، از اساتید و چهره ‌های نامدار ادبیات و تاریخ ادبیات فارسی ایران است. خانه فروزانفر که بعد ها به شخصی به نام سماواتی فروخته شد، نمونه کاملی از یک معماری ایرانی در اقلیم گرم و خشک ایران محسوب می شود. این خانه در سال ۱۳۸۵ توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره ۱۶۳۵۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

مشخصات کلی
نام
خانه فروزانفر بشرویه
وجه تسمیه
این خانه زادگاه استاد ادبیات بدیع‌ الزمان فروزانفر، ادیب، شاعر، و مصحح نامدار است.
قدمت
دوره قاجار
پیشنهادات
بهترین زمان بازدید
ایام نوروز
مسیر دسترسی
آدرس
خراسان جنوبی، بشرویه
امکانات
دسترسی به وسایل نقلیه
اقامتگاه
رستوران
بوفه
پوشش شبکه
متن کامل: خانه فروزانفر بشرویه

خانه استاد فروزانفر بشرویه محل تولد یکی از بزرگترین اساتید ادبیات ایران زمین است. لذا این خانه در بشرویه نه تنها به عنوان یک اثر تاریخی بلکه به عنوان یادگاری از یک استاد بی ‌بدیل، ارزشمند است. امروزه این خانه تاریخی به یکی از دیدنی ‌های بشرویه در استان خراسان جنوبی تبدیل شده است. خانه های تاریخی ایران معیار ارزشمندی برای نمایش هنر معماری دوران خود هستند. به همین خاطر بسیاری از خانه‌ های تاریخی از جمله خانه فروزانفر در شهر بشرویه در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ اند.

خانه فروزانفر بشرویه بیش از دویست سال قدمت دارد. این خانه یک نمونه عالی از معماری ایرانی در اقلیم گرم و خشک کویری است. خانه ‌ای ساده از خشت و گل که بر مبنای باورهای حفظ محرمیت احداث شده است. پلان خانه استاد فروزانفر بشرویه ساده و بر اساس اصول درونگرایی طراحی شده است. طاق ‌نماها، نورگیرها، بادگیرها و سایر بخش ‌ها با تزئینات رسمی بندی و گچبری آراسته شده است. در اغلب خانه ‌های تاریخی ایران نمادهای درونگرایی و حفظ محرومیت دیده می‌ شود. از همان ابتدا درب ورودی خانه در تورفتگی فضای سردر قرار می‌ گیرد. کوبه و حلقه روی در هم برای جداسازی آهنگ در زدن خانم‌ ها و آقایان بوده است. البته در برخی خانه‌ های تاریخی بشرویه از دو نوع حلقه متفاوت برای این منظور استفاده شده است. پس از آن هشتی یا راهرو، ورودی را به حیاط خانه متصل می‌ سازد. در خانه‌ های قدیمی ایران هیچگاه پس از ورودی بلافاصله حیاط قرار ندارد. این امر به دلیل جداسازی اندرونی خانه است. البته در خانه‌ های اعیانی راهرو به دو بخش تقسیم می‌ شود. یکی به طرف مهمانخانه و دیگری به طرف اندرونی خانه راه دارد. نکته دیگری که در اغلب خانه‌ های قدیمی دیده می ‌شود پایین بودن سطح خانه از سطح کوچه است. این ویژگی مزایای جالبی برای این خانه‌ ها ایجاد می ‌کند. اول اینکه خاک حاصل از خاکبرداری به عنوان مصالح ساخت خانه مورد استفاده قرار می‌ گیرد. فضای خانه در مقایسه با کوچه در زمستان گرمتر و در تابستان خنک ‌تر است. حتی گفته می‌ شود این ساختار در کاهش اثرات مخرب تکان‌ های افقی زلزله نیز مؤثر است.


شرح حال و آثار استاد فروزانفر
استاد بدیع‌ الزمان فروزانفر در حقیقت محمد حسین بشرویه ‌ای فرزند آقا شیخ علی بشرویه ‌ای است. او در سال ۱۲۷۶ هجری شمسی در یکی از خانواده‌ های کرد خراسان در بشرویه متولد شد. پدر استاد فروزانفر از بزرگان بشرویه بود که در علوم فقه و طب سنتی تبحر داشت. او پس از تحصیلات اولیه برای شاگردی در محضر استادان بزرگ خراسان همچون “ادیب نیشابوری” راهی مشهد شد. سپس در حوالی سال ۱۳۰۰ هجری شمسی به تهران رفت و در مدرسه سپهسالار مشغول تحصیل شد. پس از مدتی در همان مدرسه مشغول به تدریس شد. در سال ۱۳۰۵ برای معلمی دارالفنون و دارالمعلمین عالی پذیرفته شد. او در سال ۱۳۱۳ به عنوان معاون دانشکده معقول و منقول (الهیات) انتخاب شد و سال بعد موفق شد گواهی دکتری خود را دریافت کند و در دانشسرای عالی، دانشکده ادبیات و دانشکده الهیات به تدریس بپردازد. استاد فروزانفر از سال ۱۳۲۳ تا ۱۳۴۶ ریاست دانشکده الهیات را بر عهده داشت. دوره دکتری ادبیات در دانشگاه تهران توسط او تأسیس شد و سالها در این دوره تدریس کرد. بزرگانی چون عبدالحسین زرین کوب، پرویز ناتل خانلری، ذبیح الله صفا، غلامحسین یوسفی، محمدرضا شفیعی کدکنی، سیمین دانشور از شاگردان استاد فروزانفر بودند. پس از بازنشستگی، مدتی عضویت مجلس سنا و ریاست کتابخانه سلطنتی را بر عهده داشت. در نهایت استاد بدیع الزمان فروزانفر در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۹ بر اثر سکته قلبی چشم از جهان فرو بست. او در ابتدا تخلص”ضیاء” را برای خود انتخاب کرد و بعد ها ترجمه آن یعنی “فروزانفر” را برگزید. “بدیع الزمان” نیز لقبی بود که والی خراسان به خاطر یکی از شعرهایش به او داد. دلیل عمده شهرت استاد فروزانفر تسلط بر ادبیات فارسی و عرب و شناخت مولوی بود. از جمله تألیفات ارزشمند او سخن و سخنوران، رساله تحقیق در احوال و زندگی مولانا جلال الدین محمد، مآخذ قصص و تمثیلات مثنوی معنوی، احادیث مثنوی، تصحیح دیوان کبیر، رساله احوال عطار و مباحثی از تاریخ ادبیات ایران است.


موقعیت مکانی
خراسان جنوبی، شهرستان بشرویه، خیابان صاحب الزمان


منابع:

  • reiseniran.de
  • fa.wikipedia.org
  • raheeno.com
شما هم می توانید در این مورد نظر دهید: