از جاذبه های گردشگری مذهبی در شهرستان گلپایگان، بنایی است مشهور به «بقعه امامزادگان هفده تن» که قدمت آن به قرن یازدهم هجری قمری و دوران حکومت «شاه عباس صفوی»، بازمی گردد. این اثر تاریخی متشکل از ایوان، غرفه هایی در دو طبقه، گلدسته، چهار در سه سرراهی، چند کتیبه و گنبد است. از ویژگی های بارز این بقعه، تزیینات معماری آن است که با ظرافت و هنرمندی بسیار صورت گرفته و توجه بازدید کنندگان را به خود جلب می کند. بر روی بنای هشت گوش گنبد کاشیکاری باشکوهی قرار گرفته که از لحاظ ساختمانی و تزئین بسیار جالب و زیبا است. در وسط حیاط هفده تن دم در ورودی کتیبه کاشی معرق نفیسی است و دم در، چوب منبت کاری شده زیبایی به چشم می خورد که کار استاد عبدالحسین (پدر استاد علی آقا معظمی) است. روی این چوب، آیات قرآن و گل بوته به شکل پنجره احداث شده و از این حیث یکی از شاهکارهای منحصر به فرد دوران گذشته به شمار می رود. در داخل حرم (دور گنبد) کتیبه منظوم ارسی مفصلی در چاپلوسی و مدح شاه عباس اول صفوی نوشته اند. امامزاده هفده تن ۴ درب و ۳ سرراهی زیبا و با عظمت دارد که در اطراف آن کتیبه زیبایی به خط غیاث الدین علی جوهری شیرازی نوشته شده است. درهای چوبی مشبک حرم در قسمت ورودی شرقی بقعه هنوز پابرجاست. زائران با تماشای این درها و پنجره های چوبی، بنای بقعه را در گذر زمان به تماشا می نشینند؛ درها و پنجره هایی که گره چینی ها داخلشان قرار گرفته در گذشته به نام «ارسی» خوانده می شدند و نمایانگر هنر دست هنرمندان ایرانی در طول تاریخ هستند. با توجه به سنگ نبشته ای که در سمت راست در ورودی بقعه مشاهده می شود، به نظر می رسد که این مکان، محل دفن امامزاده هایی از فرزندان امام حسن مجتبی (ع)، امام صادق (ع)، امام کاظم (ع)، امام حسین (ع) و فرزندان جعفر طیار، است.
موقوفات
هفده تن دارای موقوفات مهمی است که از زمان امام قلی‌خان پسر الله وردی خان، سردار معروف شاه عباس به جا مانده است. او لقب امیرالامرائی و قوللر آغاسی داشت و سالیان دراز حاکم فارس و لارستان و جزایر جنوبی ایران بود؛ وی توانست پرتغالی های اشغالگر را از جزیره ایرانی «هرمز» بیرون کند. این بقعه در آن زمان وقف نامه مفصلی داشته و امروز فقط وقف نامه معروف به خدیجه خانم در دست است که با خطی فوق العاده زیبا نوشته شده است.
منابع:
- kojaro.com
- fa.wikipedia.org
- iqna.ir
