خانه مجیر یا مجیری ها متعلق به حاج ابوالحسن مجیری (متوفی به سال ۱۲۸۶قمری) یکی از تجار معروف توتون و تنباکو در زمان سلطنت ناصرالدین شاه است. این منزل مجموعه ای از اتاق های به هم پیوسته است و همچنین طبقه بالای این خانه دارای ایوان بزرگی است که به حیاط خانه و روبروی خانه مشرف می باشد. پس از ورود از در ورودی خانه وارد یک مکان کوچک مسقف می شوید. یک در از سمت چپ به حیاط پشتی منزل و از یک در هم به حیاط اصلی خانه منتهی می شود. مساحت این خانه حدود ۳۷۵۰ متر است، اتاق ها و فضای اطراف حیاط دارای تزئینات فراوان گچبری و کاشیکاری است. شومینه خانه با گل های زیبا نقاشی شده که حاکی از ذوق فراوان نقاش است. هشتی ساختمان که بیرون خانه را با درون آن ارتباط می دهد از یک سمت به خانه و از یک سو به باربند و اصطبل و از سمت دیگر به دالان و از دیگر سو به باغ ها و املاک ارتباط دارد که در حال حاضر باغ ها دیگر وجود خارجی ندارد. خانه دارای حیاطی وسیع با حوضی سنگی است و ستون های شبیه خانه سرتیپ سدهی دارد و اتاق های نشیمن و مهمان خانه و صفه تابستانی از عناصر دیگر آن هستند. بهارنشین و طویله و حوضخانه و چاه آب نیز در آن دیده می شود، سفره خانه نیز جلوه خاصی به ساختمان داده است. زیر زمین بزرگی در زیر فضای سفره خانه وجود دارد که از طریق نورگیرهای مشبک، از حیاط خانه نور می گیرد. این خانه تاریخی در اولین دوره شورای اسلامی شهرستان از مالکان توسط شهرداری خریداری شده است.
خانه هایی همچون خانه سرتیپ سدهی و مجیر بازگو كننده فرهنگ زيست نياكان ماست و بيانگر جايگاه و حرمت خانواده در ميان ايرانيان. معماري آن بومي است و منطبق بر باورها و اعتقادات ما، اين خانه ها به شكلي طراحي شده اند كه علاوه بر صاحبخانه، ميهمانان نيز در آن احساس راحتي كنند. تأمين روشنايي، گرماي زمستان و خنكي تابستان بيشتر از طريق عوامل طبيعي همچون نور خورشيد و جريان هوا بوده است.
منابع:
- isna.ir
- daneshnam.ir
- fa.wikipedia.org
