عیش امروز علاج غم فردا نکند
مستی شب ندهد سود به خمیازه صبح
میرزا محمّدعلی صائب تبریزی در سال ۱۰۰۰ هجری در تبریز زاده شد. پدر او تاجری معتبر بود. خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباسآباد اصفهان ساکن شدند، و این مردم را تبارزه (تبریزیهای) اصفهان مینامیدند.
صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد.
صائب در سال ۱۰۳۴ ه. ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسنالله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز به همراه خود برد.
در سال ۱۰۴۲ ه. ق صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملکالشعرایی داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و در اصفهان دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه. ق بودهاست.
آرامگاه او در اصفهان، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچهای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شدهاست قرار دارد.
صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، شمار اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است. افزون بر فارسی وی هفده غزل به ترکی آذربایجانی نیز دارد.
آرامگاه
شاعر بلندپایهٔ سبک هندى در اصفهان درگذشت و در باغ شخصى خود، به نام باغ تکیه مشرف به شهر نیاسر، به خاک سپرده شد. بعد از وى، فرزند و نوادهٔ او نیز در کنارش مدفون شدند. آرامگاه، با توجه به زمان حیات او و شهرى که در آن زیسته و درگذشته، از معمارى دوران صفویه الهام گرفته است. بناى مزبور، ایوان زیبایى به طول ۱۴/۲۰، عرض ۶ و ارتفاع ۸ متر دارد که حدود ۲ متر از سطح باغ بلندتر ساخته شده است و ده پلهٔ سنگى سراسرى دارد. بر روى سرستونها، قوس هاى جناغى قرار گرفته و زیر سقف، با طرح شطرنجى آیینه کارى شده است. جبههٔ شرقى و غربى ایوان داراى دو دهنه، یک ستون و دو قوس است. سنگ مزار صائب عبارت است از یک قطعه سنگ مرمر یکپارچهٔ یزدى که سنگ مزار قدیمى را در وسط آن جاسازى کردهاند. سنگ اصلى مزار که به دو نیم شده است، داراى کتیبهاى شامل یک مطلع و یک غزل از صائب به خط محمدصالح، خویشنویس مشهور دورهٔ صفوى است. یک بیت شعر و تاریخ کتابت سنگ قبر چنین آمده است: «محوکى از صفحهٔ دلها شود آثار من من همان ذوقم که مىیابند از گفتار من» تاریخ سنگ قبر چنین است : «تحریراً فى شهر جمادى الاول سنهٔ ۱۰۸۷ فقیر محمدصالح». در مقابل ایوان آرامگاه، حوض و آبنماى بزرگى نظیر حوض عمارت چهل ستون ایجاد شده است. در بالاى قبر صائب، دو قبر دیگر نیز هست : یکى متعلق به فرزند صائب است؛ با این کتیبه : «وفات مرحمت و غفران پناه میرزا محمد محسناء بن میرزا محمد على صائب فى ۷ شهر محرمالحرام سنهٔ ۱۱۴۹». و قبر دیگرى با کتیبهٔ : «وفات مرحمت و غفران پناه میرزا محمدعلى ولد میرزا رحیم صائب بتاریخ یوم یکشنبه ششم شهر جمادىالثانیه سنهٔ ۱۱۴۱».
منابع
isfahancht.ir
fa.wikipedia.org
negahmedia.ir
tishineh.com
jomalatziba.blogfa.com
جاذبههای گردشگری شهر اصفهان
هتل های شهر اصفهان
-----------
با تشکر از شما کاربر گرامی. اطلاعاتی که دادید در متن مورد استفاده قرار گرفت.