آرامگاه سلطان بخت آقا در محلهٔ دردشت اصفهان و در جنب مدرسهٔ دومنار واقع شده است. این بنا که متشکل از سردر با دو مناره و اتاق مقبره است، مدفن خان سلطان (دختر امیر غیاث الدین کیخسرو اینجو) است که بر روى سنگ قبرش، نام «سلطان بخت آغا» نیز ذکر شده است. نماى داخلى دیوارهاى بنا از خشت است که روى آن سفید کارى شده و اثر تزئین چند رنگ بر روى گچ ازارهٔ دور اتاق دیده مى شود. هر صفحهٔ دیوار داراى یک فرورفتگى عمیق مستطیلى شکل باریک و دراز است که سر آن تاق نوک تیز دارد. تزئینات بنا با استفاده از آجر زردرنگ متعارف و آجر لعابدار آبى روشن و آبى سیر، انجام یافته است. در این اتاق، قبرى وجود دارد که بر سطح فوقانى آن کتیبهٔ زیر نقر شده است: «هذه الصخره المقدسه انشاتها الخاتون العظمى سلطان بخت آغا ابن الامیر خسروشاه ادام اللّه توفیقها بعد وفاتها فى رمضان سنهٔ ثلث و خمسین ...» رقم صدگان آن از بین رفته است.
ظاهراً خسروشاه در قرن ششم هجرى حاکم اصفهان بوده و از اینرو تاریخ سنگ قبر باید ۵۵۳ هـ.ق باشد؛ ولى این امر قطعى نیست. عده اى از اهل فن، تاریخ آن را ۷۵۳ هـ.ق مى دانند و معتقدند که به احتمال زیاد، توسط سلطان بخت آغا یا شوهر او (سلطان محمود آل مظفر) ساخته شده است. ترتیب ساختمان بقعه در مجاورت سردر و ارتباط آن با مدرسه، مؤید این مطلب است که ساختمان مناره و سردر فعلى مدرسه نیز از اقدامات سلطان بخت آغا بوده و بقعهٔ اختصاصى آرامگاه وى نیز در زمان حیات خود او ساخته شده و کلیهٔ این اقدامات ساختمانى با فراغت تمام صورت گرفته است؛ حتى سلطان بخت آغا به موجب لوحه هاى موجود بر سنگ قبر نفیس او، دستور تهیه و تزئین سنگ مزبور را در زمان حیات خود، در سال ۷۵۳ هـ.ق، یعنى شانزده سال قبل از مرگ، صادر کرده است.
يك نام تاريخي از اين محل كه تا اين عصر باقي مانده شوري است كه هم اكنون حمام شوري نزديك اين بنا و امامزاده شوري يا امامزاده عبدالله به اين نام موجود است و بعيد نيست كه مدرسه متصل به مناره هاي دردشت هم مدرسه شوري نام داشته است.
دومناره
دو مناره دردشت بر فراز سردر بلندي به ارتفاع حدود پانزده متر كه از عظمت ديرين آن حكايت مي كند قرار دارند. ارتفاع باقي مانده هاي دومناره دردشت از سطح پشت بام آن بيش از هشت متر نيست و حكايت از بناي مفصل و وسيعي مي كند كه در عقب مناره ها و سردر مجلل آن بوده است. در اطراف گردنه گنبد آرامگاه سلطان بخت آغا نيز آثاري مشاهده مي شود كه اتصال بقعه را به بناهاي ديگري در اطراف آن مي رساند و چنين استنباط مي شود كه باقي مانده آثاري از يك مجموعه ساختماني مفصل و وسيع بوده كه به احتمال قوي باني ساختمان آن خود سلطان بخت آغا و يا شوهر او سلطان محمود آل مظفر بوده است. مناره های دردشت مربوط به سدهٔ ۷ و ۸ ه.ق است و در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۱۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
موقعیت مکانی
اصفهان، خیابان ابن سینا، بازارچه دردشت، کوی دردشت
منابع:
- fa.wikipedia.org
- negahmedia.ir
- gaabie.blogfa.com
