در سال ۱۳۳۵ تصور مي شد گونه گوزن زرد در ايران منقرض شده است اما به طور ناگهاني در همان سال تعداد محدودي از اين گونه در اطراف رودخانه دز و کرخه که زيستگاه تاريخي گوزن زرد است ، مشاهده شد که مسير روشني را براي احياي دوباره جمعيت اين گونه روشن کرد. بررسي ها نشان مي دهد جزيره اشک نيز آب و هواي مناسبي داشته و قابليت زيست گونه هاي در حال احيا را دارد. از اين رو جزيره اشک براي احياي جمعيت گوزن زرد ايراني در نظر گرفته شد. به دنبال آن ، جزيره اشک واقع در پارک ملي درياچه اروميه براي تبديل به زيستگاهي منحصر به فرد با شرايط آب و هوايي مناسب که فاقد دشمن طبيعي براي اين گونه از حيات وحش ايران بود ، انتخاب شد که اين منطقه هم اکنون جمعيت قابل قبولي از جمعيت گوزن زرد ايراني را در خود جاي داده است.
به دليل آن که ساختار اين درياچه آهکي است و ميزان ارتفاع جزيره به سطح آن کم است، در اثر نزولات آسماني مواد آبرفتي به درياچه وارد مي شود و قطر رسوبات در کناره ها زياد است و سنگها هم خيلي کم آب را در خود نگه مي دارند و تنها يک چشمه قابل قبول در جزيره وجود دارد که کارشناسان و مسوولان با لوله کشي آب و ايجاد آبشخورهاي مصنوعي شرايط مناسب را فراهم کرده اند. اگرچه در زمان خنکي هوا، حيوان آب موردنظر را از علفهاي خنک مربوطه تهيه مي کند و در غير اين صورت براي آب خوردن به آبشخورها نزديک مي شود.از اين رو آبشخورها به علت آن که حيوان به آنها نزديک مي شود ، محل مناسبي براي مطالعه رفتارهاي جانور است و عمليات زنده گيري و جابه جايي حيوان در همين منطقه انجام مي شود.
پوشش گياهي جزيره اشك در خلال سالهاي 1356 و 1366 مورد مطالعه قرار گرفته و طي آن مجموعاً 198 گونه گياهي از 149 جنس متعلق به 46 خانواده جمع آوري وشناسائي گرديده اند. 1% گونه ها متعلق به بازدانگان‘ 14% تك لپه اي و 85% از دو لپه ايها مي باشند. در بين كليه گونه هاي شناخته شده جزيره اشك 51.8% گياهان يكساله‘ 3% گياهان دوساله‘ 34.9% گياهان چندساله علفي و يا داراي قاعده چوبي و 10.3% را درختان و درختچه ها تشكيل مي دهند. اكثريت قريب به اتفاق فلور جزيره اشك را عناصر ايراني – توراني تشكيل داده و غالباً از نوع گياهان هالوفيت و گزروفيت مي باشند. خانواده هاي Caryophyllaceae, Chenopodiacecae, Labiatae, Leguminosae, Gramiceae, Compositae به ترتيب از نظر تعداد گونه فراوانترين بوده و مجموعاً 34.4% گونه ها را به خود اختصاص مي دهند. ساير خانواده ها واجد كمتر از 10 گونه اند. از نظر فراواني در بين جنسهاي علفي و نيمه چوبي جزيره اشك‘ Artemisia, Aegilops, Senecio, Salsola و در بين درختچه ها و درختان Pistacia و Rhamnus از فراواني بيشتري برخوردارند. در تركيب پوشش گياهي جزيره اشك رويشهاي هالوفيتي نوار ساحل عمدتاً متشكل از Frackenia, Suaeda و Limonium آشكوب زيرين و رويش اصلي جزيره تشكيل از جوامع خالص يا مخلوط Artemisia, Salsola, Dianthus, Crucianella, Carex است كه قسمت اعظم جزيره را در برگرفته و در مناطق خاصي‘ عمدتاً شيب ها و دره ها توسط آشكوب فوقاني و مياني Pistacia و Rhamnus همراهي مي گردد. در قلل ارتفاعات رويش يكدستي از گراسها و بطور عمده Bromus, Hordeum, Poa و Aegilops ديده مي شوند.
موقعیت عمومی منطقه:
دریاچه ارومیه در گوشه شمال غربی ایران بین دو استان آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی و در 18 کیلومتری شرق ارومیه قرار دارد، این دریاچه در مختصات 37 درجه تا 38 درجه و 15 دقیقه عرض شمالی، 45 درجه تا 46 درجه طول شرقی و به مساحت 5000 تا 6000 کیلومتر مربع و طول 130 تا 140 کیلومتر و عرض 15-58 کیلومتر از سوی سازمان یونسکو جزء یکی از 10 پارک ملی بین المللی کره زمین و همچنین جزء یکی از 59 منطقه بین المللی ذخیره گاه زیست کره معرفی شده است.
برای گشت و گذار در دریاچه و جزیرههای آن میتوان از دو کشتی سهند و نوح یا قایقهای گوناگون در بندر گلمانخانه بهره گرفت .
تجهیزات و امکانات:
از جمله تجهیزات حمل و نقلی منطقه، قایق موتوری، خودرو داخل جزایر، موتور چهارچرخ و دو چرخ، امکانات ارتباطی همانند بی سیم، امکانات محیط بانی شامل سه ایستگاه محیط بانی با کلیه امکانات و نیز ساختمانهای موجود در جزیره کبودان و مجموعه رشکان برای اسکان مهمانان و بازدید کنندگان منطقه.