موسیقی آذربایجان، بالاخص تبریز پیشینه ای غنی و وسیع دارد، این موزه روح بی بدیل نغمه سازان و نغمه سرایان آذربایجان را جانی تازه می بخشد. موزه صدای تبریز را می توان حنجره ای برای طنین اندازی افکار هنری موسیقی دانان، اساتید، پژوهشگران و جوانان هنردوست آذربایجانی تلقی کرد.
موزه صدا در تبریز بالغ بر سیصد قلم اشیای مرتبط با صدا را در خود جای داده است، علاوه بر اشیای موجود، بخش "آرشیو صوتی" را می توان یکی دیگر از مهم ترین ویژگی های این موزه دانست. در این آرشیو اذان موذن ها، مجموعه های صوتی قاریان، تعزیه خوانان، چاوش خوانان، پرده خوانان، منقبت خوانان، شبیه خوانان مناسبت های ملی و مذهبی، آواز خوانان قدیمی همچون اقبال، سید احمد خان و آثار ارزشمند موسیقی های فاخر نگهداری و در دسترس پژوهشگران و دانش پژوهان این رشته و سایر علاقه مندان جهت کسب دانش کافی و جامع، قرار گرفته است.
در این موزه آلاتی مرتبط با صدا نیز همچون کوبه درها، دارالحکومه و کاروانسرا های قدیمی و زنگوله هایی از دوره صفویه تا کنون، در کنار اشیایی همچون رادیو، گرام، گرامافون های هندلی، صفحه های موسیقی، رادیوهای لامپی قدیمی؛ دستگاه های نمایش اسلاید، آپارات، دستگاه ریل، آخرین نسل تلویزیون های سیاه و سفید ، ضبط صوت های قدیمی و .... به نمایش گذاشته شده است.
به همت و تلاش سه دهه ای ساجدی مولف کتاب های " تاملی در قلمرو موسیقی" و " هم آوازان"، «موزه صدا تبریز» از انواع ساز های زهی مضرابی، زهی آرشه ای، کوبه ای، بادی، کلاویه دار و در بخش موسیقی ملی و بومی سازهای مشترک بین اقوام ایرانی و ملل مختلف تشکیل شده است.
خانه تاریخی امیر پرویز واقع در خیابان تربیت به همت معاونت میراث فرهنگی استان آذربایجان شرقی مرمت و بازسازی شده که با کسب مجوز از سازمان میراث فرهنگی کشور به عنوان موزه صدا مورد بهره برداری قرار گرفت.
در همان بدو ورود به ساختمان پرتره های اساتید موسیقی شما را در حال و هوای این موزه قرار می دهد. این موزه در چند بخش و با مجموعه سازهای مرتبط به هم و به نام اساتید آن ساز تقسیم و نامگذاری شده است.
منابع:
isna.ir
lastsecond.ir
