روستای خشکناب

سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر پارسی‌گوی آذری‌زبان، در سال ۱۲۸۵ هجری شمسی در روستای خشکناب در بخش قره‌چمن آذربایجان متولد شد. او تحصیلات خود را در مدرسهٔ متحده و فیوضات و متوسطهٔ تبریز و دارالفنون تهران گذراند و وارد دانشکدهٔ طب شد. سرگذشت عشق آتشین و ناکام او که به ترک تحصیل وی از رشتهٔ پزشکی در سال آخر منجر شد، مسیر زندگی او را عوض کرد و تحولات درونی او را به اوج معنوی ویژه‌ای کشانید و به اشعارش شور و حالی دیگر بخشید. وی سرانجام پس از هشتاد و سه سال زندگی شاعرانهٔ پربار در ۲۷ شهریور ماه ۱۳۶۷ هجری شمسی درگذشت و بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.

مقبره شعرای تبریز

مهمترین اثر پرشور استاد شهریار که به چندین زبان زنده دنیا ترجمه و منتشر شده است منظومه حیدربابایه سلام میباشد که در آن، دوران شیرین کودکی خود را که در روستای خشگناب گذرانده بود، با زبان شعر به تصویر خیال سروده است و دل و روح هر شنونده و خواننده ای را خوش می نوازد.

این روستا به صورت شیب داردر دامنه‌های کوه‌های بزقوش واقع شده‌است و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در پاییز و زمستان سرد می‌باشد. این روستا از سطح دریا ۱۸۱۰ متر ارتفاع دارد. خشکناب، در گذشته یکی از روستاهای آباد منطقه بستان‌آباد در آذربایجان بود که امروزه به یکی از روستاهای کم جمعیت تبدیل شده است. این روستا با قرار داشتن در نزدیکی یکی از شاخه‌های مهم جاده ابریشم (جاده ارتباطی زنجان – تبریز)، از قدمتی طولانی برخوردار است. این روستا دارای حدود ۸ خانوار و جمعیت محدود بر ۲۲ نفر می‌باشد. در ۲۳ کیلومتری شهر تیکمه‌داش، ۳۸ کیلومتری شهرستان بستان‌آباد و ۸۳ کیلومتری تبریز قرار دارد.

این منطقه احیاگر روح لطیف استاد شهریار بوده و دارای پتانسیل بالایی در بخش گردشگری می باشد. بدین منظور خانه ی پدری استاد شهریار و مکتب خانه ای که در آن درس خوانده، قابلیت تبدیل شدن به موزه روستایی را دارد. ولی این روستا نیارمند امکانات رفاهی و بازسازی می باشد.

هر استان و کشور و جامعه ای شناسنامه ای دارد که شخصیت های برجسته فرهنگی و هنری و علمی، هویت و شناسنامه آن جامعه هستند. منطقه آذربایجان نیز شناسنامه و مجموعه عظیمی به نام خشکناب دارد که در آثار استاد شهریار نیز به نظم کشیده شده اما ما از آن غفلت کرده ایم.

استاد شهریار در منظومه «حید ربابایه سلام» در خصوص دوران شیرین کودکی و بازیگوشی خود در روستای خشکناب سروده است:

قاری ننه گئجه ناغیل دییه نده ،

(شب هنگام که مادر بزرگ قصه می گفت،)

کولک قالخیب قاپ باجانی دویه نده،

(بوران بر می خاست و در و پنجره خانه را می کوبید،)

قورد کئچی نین شنگیله سین ییه نده،

(هنگامی که گرگ شنگول و منگول ننه بز را می خورد،)

من قاییدیب بیر ده اوشاق اولایدیم!

(ای کاش من می توانستم بر گردم و بار دیگر کودکی کنم !)

مسیر دسترسی به روستا:

پس از عبور از شهرستان بستان آباد و تیکمه داش روستای خشگناب در مسیرمان قرار میگیرد که تابلویِ «خشکناب، زادگاهِ استاد شهریار» کنار جاده پدیدار می‌شود. تابلو در سمتِ راست جاده است و در سمتِ چپ جاده و پنجاه متر دورتر روستای «قزلجه» قرار دارد. برای ادامه مسیر به سمت خشگناب اول سربالایی است. جاده شن و قلوه سنگ هم دارد. بعد بالاتر که رسیدیم، زمین‌های همواری را میبینیم که شرکتی نیز آنجا میباشد. بعد سرازیری است تا میرسد به دره‌ای با روستایش بنام «امامیه».  بعد یک سربالایی دیگر هست و پس از آن روستای «داش‌آتان». دوباره سربالایی است و سرازیری بعدی راست می‌رسد به خشکناب. دیگر هیچ آبادی نیست.

منابع:

• گردآوری تیم تریپ یار
• snowdrops33.persianblog.ir
• shahriar.iran.sc
• arktourism.ir