نرسیده به تپه چغا در سمت مقابل آثاری سنگی در کناره دره بهار آب واقع است که در زبان مردم محل به گچ سنگی معروف است، دو دیوار بزرگ قطور در دو طرف دره واقع است که پیداست هم محل نگهداری آب و هم واسطه انتقال آب از زیر دره بهار آب بوده است. این دیوارها از قلوه سنگ و ملاط قدیمی گچ و ساورج ساخته شده است، در جوار این دیوارها تپه نسبتاً بزرگی قرار دارد که پر از سفالهای شکسته رنگی و منقوش از سبک سفالهای عیلامی و اسلامی است. بیشترین سفال ها از گونه دهانه باز مانند کاسه ها و لیوان ها است. تعداد انگشت شمار دارای نقوش حیوانی و مابقی منقش به طرح های هندسی است و از منظر زمانی متعلق به فازهای شوشان میانی و متأخر است. به عبارتی می توان گفت این زیستگاه در اواخر هزاره ششم و اوایل هزاره پنجم قبل ازمیلاد (شوشان میانی) شکل گرفته است. این محوطه از زمان شکل گیری تا واپسین دوران آغاز شهرنشینی پیوسته محل سکونت بوده است.
منابع:
- nbsh.basu.ac.ir
- kfg12.blog.ir
