امامزاده عبدالله ابن محمد باقر(ع) فرزند بلافصل امام محمد باقر(ع) و برادر امام جعفر صادق (ع) در قیام علویان، علیه حکومت بنی امیه با جمعی از سادات علوی به جنوب ایران هجرت کرد و در منطقه هندیجان فعلی با عمال حکومت بنی امیه درگیر شدند که تعدادی از آنان به شهادت رسیدند. امامزاده عبدالله از این واقعه جان سالم به در برد و به اتفاق یکی از فرزندان خود به نام محمود در سال ۱۳۱ هجری قمری در کنار خیلج فارس در مکانی به نام «مهروبان» به دست مردی از بنی امیه مسموم و به شهادت رسید. این منطقه که در تاریخ با عنوان «مهروبان» نام داشته است امروزه به دلیل وجود این امامزاده به عنوان روستای «امامزاده عبدالله» شناخته میشود. خاندان درویشی هیئت امنای این امامزاده را تشکیل می دهند و به عنوان خادم خدمت می کنند. اکنون این امامزاده دارای صحن اصلی بقعه، زائرسرا، حسینیه و گلزار شهداست. حسینیه این بقعه دارای پیشینه ۱۲۰ ساله است که توسط آقاخان لیراوی در سه مرحله بازسازی شد. همچنین با هزینه علی خلیلی، زائرسرای سه طبقه این بقعه ساخته شده است.
منابع:
- mahkhabar.ir
- iqna.ir
