چشمه بی بی حبش در شمال شرق کنگان و بر دامنه رشته کوه زاگرس قرار دارد، آب این چشمه از لابه لای سنگ های مارنی به بیرون می تراود. این چشمه املاح معدنی چون سولفات کلسیم منیزیم و کلروسدیم دارد که برای سلامتی انسان مفید بوده و آبی نیمه گرم دارد که در دسته چشمه های آب گرم نیز جا می گیرد. در گذشته نه چندان دور پس از کارکرد انرژی مکانیکی از آب چشمه در آسیاب آبی، آب این چشمه به وسیله جدول با شیب ملایمی سرازیر به برکه ای در حسین آباد کنگان انتقال می یافته و از آن جا به وسیله جدول به باغ لیمویی (ساختمان اداره مخابرات قدیم) می رسید. چشمه بی بی حبش، با قدمتی چند ده ساله در بین کوههای منطقه قرار گرفته و از زمانهای دور محلی برای تفریح و ادای نذورات مردم شهرستان کنگان بوده است. طبیعت زیبای تپه ها، دره ها و درختان بزرگ و تنومند که از آب جاری چشمه جوشان بی بی حبش سیراب می شوند بسیار دیدنی است. لازم به ذکر است که آثار و فسیل های دریایی موجود در محل که هنوز هم بعضی از آنها به چشم می خورند، نشان از پیشرفت دریا تا این محل مرتفع داشته که در نوع خود عجیب و جالب است.
چشمه بی بی حبش از گذشته های دور به عنوان تفرج گاهی مقدس برای مردم منطقه بوده و بومیان به آن اعتقاد زیادی داشته اند، به همین خاطر بعضا نذر و نذورات خود را بنا بر باورهایشان در اینجا ادا می کردند. با توجه به اینکه جاده کمربندی از نزدیکی های این مکان می گذرد، بر اهمیت این تفریحگاه می افزاید. وجود چشمه و پستی و بلندی های طبیعی و همچنین اشراف به شهر و دریا به واسطه ارتفاع مناسب و چشم انداز بکر بر زیبایی آن افزوده است. طی سالهای اخیر توسط شهرداری سعی شده اقداماتی در این منطقه برای گردشگران انجام گیرد که فعلا ناتمام مانده است.
وجه تسمیه
چشمه های ایرانی غالباً به نام پیر یا بی بی خوانده می شوند و فرهنگ تقدس و احترام به آب نه تنها در دوران کشاورزی و مادرسالاری و پرستش ایزدبانوان بلکه به سبب نقش و اهمیت آب در جغرافیای نیمه خشک سرزمین ایران جایگاهی والا دارد. حَبَش نام یکی از نُه پسر حام بن نوح (ع) و پدر قوم حبشه است. از ترکیب این کلمه چندین آبادی در ایران وجود دارد. سواد حبش به معنای زگال بسیار و داغ حبش به معنای داغ سیاهی که بر اثر داغ بر پوست ایجاد می شده است وجود دارد. حَبَش و حباشه گرد آوردن چیزی برای کسی و استعاره ای برای سیاه است.
جاذبه های نزدیک
در فاصله ۲۰۰ متری چشمه بی بی حبش آسیاب آبی است که با آب چشمه مذکور می چرخید و سفره های مردم پنجاه، شصت سال پیش به برکت این چشمه، پر از نان بود. البته کنگان در روزگاری پیشتر دارای آسیاب بادی و سپس حیوانگرد هم بوده است.
منابع:
- iranwatching.com
- mehrnews.com
- salas.ir
